Mijn Ome Piet van Dam beheerde indertijd verschillende parkeerterreinen in de streek, waaronder ook het parkeerterrein tussen het toenmalige Palace Hotel en het (al even toenmalige) Huis ter Duin. Maar parkeren was niet alleen voorbehouden aan automobilisten, ook fietsers konden er hun stalen rossen kwijt. Je kreeg er de verzekering bij dat ‘voor beschadiging en diefstal werd gewaakt.’