
Louis Jacob Hartz (1869-1935) werd geboren te Amsterdam op 11 september 1869 en overleed te Heemstede op 17 oktober 1935. Hij kreeg zijn opleiding aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunst te Amsterdam en werkte in Amsterdam tot 1890, in Noordwijk (waar hij ook even woonachtig was), in Leiden, Katwijk en Heemstede. Hij maakte landschappen, stadsgezichten, strandgezichten, stillevens, portretten en figuren. Ik heb wel eens eerder schilderijen van hem getoond. Hier waagde hij als zovelen voor en na hem aan een schelpenvisser met peerd. Te koop op catawiki.
Het uitsterven is begonnen in het spectrum van individualiteit en het authentiek wezen en zijn in zijn verborgenheid van de existentie van de mogelijkheden om een radertje in het mechanisme van economische mechanismes te continueren.
Er zijn bekenden en er zijn onbekenden ,maar er tussen zijn de deuren van de kijk op de dingen ,de percepties hoe men verder gaat met de deuren te openen en weer dicht te doen of dicht te houden.
Men bouwde op en men brak weer af,de benen werden er onderuit weg gezaagd,het individu in de massa is statistiek een curve op een flap over wel of niet in kleuren en percentages.
Een schelpen visser bracht zijn zuur gebaggerde schelpen naar de branderij,het was niet compleet genoeg de branderij sloot onder de druk van regels.
De kinderen deden strand ritjes op de ruggen van pony,s en ezels maar het was tegen de tijds keer in een anachronisme de paardjes verdwenen voorgoed in de weide.
De tent haringen trokken zich vast in het zand bij een stevige bries als het tenten doek gespannen staat en de tentstokken bol van de krachten dreigen te begeven.
De verdwenen strand beelden die niet schenen te voldoen aan de hoogmoed van tijd en beeldvorming…..
De rest in het boek,…huilen staande op een zandbank,….