Links het echtpaar Willem Rietmeijer en Koosje Steenvoorden en rechts het echtpaar Piet Slats en Cato Steenvoorden (mijn grootouders). De dames Steenvoorden waren zusjes van elkaar. Tussen hen beiden in waarschijnlijk der beider meiden moeder, Johanna Steenvoorden-Vink. Waarom hunnie vader – Frans Steenvoorden – niet op de foto sting, is mij niet bekend. Uitgaande van het gegeven dat Willem en Koosje trouwden in 1925 en de foto op zijn vroegst in dat jaar genomen is, zou het zeer wel kunnen zijn dat het meisje op de foto mijn moeder was, maar dat valt niet meer na te vragen helaas. De hond was waarschijnlijk van Ome Willem en Tante Koos (die hadden zelfs in mijn tijd nog zo’n hond, zij het niet meer dezelfde).
De plek waar de foto genomen is valt nog wel te determineren: het pand aan het begin van de Douzastraat, krek tegen de Pickéstraat aan. Op onderstaande foto valt te zien dat het pand waarvoor de foto genomen is, de tand destijds zeer wel heeft doorstaan. Voor de afgebeelde familieleden geldt dat helaas niet meer.
BLOGnoordwijk 
Steenvoorden en vink zitten ook in mijn familie,de vinken zijn introvert en de Steenvoorden houden van feesten,en zijn in nature veelzijdig ook met de wederhelften,in grote gedrags- lijnen,soms kan je er goed mee praten,en veel ook niet,…het leven bestaat niet,het is een bijkomstige toevalligheid dat serieus is genomen na de industriële revolutie,wat oud worden is of jong sterven betekend en wat jong en oud is zijn willekeurige aannames,de vinken leven graag in t verleden en de Steenvoorden bijten zich vast in hun hokje dat goed aanvoelt en later krijgen ze de klappen omdat de omgeving veranderde,ik ken deze aannames door te blijven hangen in de seventies in voor namelijk de muziek,denk na de hippie periode er geen ontluisterende muziek meer is gemaakt en iedereen heeft zijn retropercepties of reminiscentie,voor de rest zijn t beste mensen,maar ze kijken altijd naar beneden en negeren oog contact en dat zegt veel,de babyboomers zitten niet meer in de huidige tijd van flexibiliteit en het leven waar de jeugd nu mee bezig is,studeren maar veel feesten en party drugs,schijnt het belangrijkste te zijn,het lijkt een digitale isolement wat men prefereert om allerlei vigerende redenen die belangrijk zin omdat men niets meer wil missen,als je van het toneel verdwenen bent ben je zo vergeten en soms ben je al vergeten als je nog op t toneel aanwezig bent,…lets the sun shine,…
Als je kijkt naar haar gezicht, speciaal haar mond, ben ik ervan overtuigd dat het
meisje op de foto je moeder is.