Ik gooide al spares en strikes zonder dat ik wist dat dat zo heette. Het was wel even wennen, dat bowlen: ballen met verschillende gewichten, drie gaatjes erin, waarin je vingers gemakkelijk bleven hangen, een gladde vloer en rood/zwarte schoenen, die voor geen meter pasten. Maar toch.
Ik had er al snel behendigheid in, in dat bowlen, en wist directe tegenstanders vaak te verslaan. De juiste bal, het juiste gevoel, de juiste aanloop en het kon niet meer mis gaan. Bij Faase aan de Van Panhuys leerde ik het spel voor het eerst kennen en leerde ik het ook te spelen. Het bowlingcentrum opende in september 1967. De familie Faase, die tot dan een bollenbedrijf bestierde, was op het idee gekomen om bowlingbanen in Noordwijk te bouwen. Afgekeken van Scheveningen en wat in Scheveningen lukte moest ook in Noordwijk aanslaan. So it was.