Mijn vader in zijn vroege jaren als bakkersknecht op de hoek van Zeestraat en Molenstraat. Vandaag zou hij in leven en welzijn 97 geworden zijn, maar dat heeft-tie niet gered. Hij is 15 jaar geleden gestorven, flinke tijd geleden al weer. Zelf zou hij er een onverwoestbaar optimistisch aforisme tegenaan hebben gegooid: “De man is al zo lang dood, die komt al bijna weer terug!”
Maar hij is eigenlijk nooit weggeweest.
BLOGnoordwijk 
wat het ook is het gaat allemaal maar door en we nemen voortdurend afscheid …je verkeerd ingeschatte liefde …de oudere generaties …je ouders al 24 jaar niet meer ..van je eigen generaties…de kiezen die ze trekken…de jeugd zie je komen…ze zijn anders…ze worden ook ouder…cyclus …op ht laatste trekken ze je eigen nummer…en staat je focus op een bidprentje…
Ik stel me dan zo voor dat hij ook elke dag een vers gebakken brood bracht bij mijn grootouders die rond die tijd in de Zeestraat no 24 woonden. Een woning achter Bertram.
@Klaas: maar zelfs als je focus op een bidprentje staat, ben je nog niet gelijk weg!
@Li-st: de woning achter Bertram was nommer 26. En mijn vader is er vast wel geweest. In ieder geval jaren later (vanaf 1959) toen die zelf twee huizen verder woonde op nommer 30.
Mijn grootouders woonden op no 24, in een woning achter de winkel van Bertram. Kander ook niks an doen. Het is dan rond 1935.
OK: later werd dan Bertram 24 en Smit 26. Maar er was tussen winkel Bertram en huis Smit nog een soort van tussenhuis. Dat kan het geweest zijn?