Ik heb al vaker geschreven over plaats en tijd, waar Isadora Duncan in Noordwijk woonde: in de zomer van 1906 in de Villa Maria in de Zuid. Ik ga niet in herhalingen treden, behalve dan met één citaat. Ze schreef begin juli vanuit Den Haag aan haar geliefde Edward Gordon Craig het volgende:

“Yesterday I looked all day for a villa and after seeing many villainous places with fearful prices I found hidden behind a big sand dune a little white cottage with blue shutters and blue letters across the front – “Villa Maria” – and it is really very nice and I took it at once and will move there this evening. View of the sea from all windows and a little balcony upstairs – I can live there quite unobserved. The only thing is that everything in Holland seems fearfully dear – they reckon florins as we do marks. The villa costs 900 florins for the season till Nov,1 – but it is completely furnished – very tasteful – dinner, tea sets and all very complete. There are six rooms – 3 bedrooms with two beds each. All the others I saw were twice as dear. One pays half down in the beginning and the other half on leaving – so will you send me 1000 marks by post – Address: Villa Maria, Noordwijk on Sea near Leyden/Holland.”

Dit ‘little white cottage’ was waarschijnlijk kort daarvoor gebouwd door aannemer Klaas de Bes uit Noordwijk Binnen, die zich daartoe een stukje grond verworven had van de Maatschappij Noordwijk tot Exploitatie van Duingronden. De Bes komt uit de brieven van Duncan tenminste naar voren als ‘de landlord’ en men mag aannemen dat in dit geval eigenaar en landlord samenvielen (ook elders bezaten en beheerden lokale aannemers panden in Noordwijk aan Zee).

Ik had me voorgenomen om – als dit prachtige huis ooit op de markt zou komen – een bod uit te brengen, maar ik weet inmiddels wel beter: het pand ís de op de markt gekomen en de vraagprijs voor deze ‘Villa Maria’ is € 1.995.000. (‘kosten koper’, ook dat nog). Er staat een wervende advertentie op funda met allerhande foto’s en plattegronden erbij. Maar geen woord over de oorspronkelijke naam van de villa. Geen woord over Isadora Duncan. Geen enkele cultuur-historische positionering van deze toch wel heel bijzondere ‘lieu de mémoire’. Geen greintje respect voor het verleden, alleen maar ongeletterde aandacht voor kunststof kozijnen en een vlizotrap naar de zolder. Tja.