Kort na de oorlog zag het Palaceplein er ongeveer zo uit als tegenwoordig. Met een rijweg die om het parkeerterrein heen ging in plaats van dattie bij dat parkeerterrein ophield en al eerder afboog richting de Hoofdstraat. Bijzonder zijn de ruïnaire resten – rechts op de voorgrond – van de Villa Seehorst die op last van de Duitse bezetter was neergehaald. In volle glorie zag die er ooit zo uit:
BLOGnoordwijk 
De ruïne het speel terrein de playgrounds voor de Zeese jeugd de bendes knokken tegen elkaar het bloeden de plakkende pleisters het karakter dat daar werd gekweekt om de hardheid op te doen voor een steeds vulgaire hardere wereld die eindigt in zijn eigen geschapen regelgeving en systemen in opdracht van het establishment de bloemen blijven bloeien en met de Duitse meisjes de avond kampvuren waar je mit tranen in de augen abschied nam nach ein monath de ferien wass schlush gedoch je siet mit tranen in de augen nich hoe de dingen werkelijk sien de wereld is veranderd en draait verder …kijk de sterren stralen nog bij nacht en de zon komt op en de lucht is blauw …de oude Duitse dame die bij de geurende viskot stond was wat later bleek van vroeger ze wass einsaam vertelde ze me en de witte duiven die ze voerde vlogen van htd naar de reep… wass eine sjeune tyd vertelde ze vroeger in Noordwijk en Nostalgie de melancholie die de ouden in vergeelde foto,s… ziet de invalide jongen in de rolstoel geld ziek en arm mijn vader ging dikwijls langs hem en sprak over de Rijn die hij beminde…de zinloos en leegte werd ingebracht om de groepen terug te dringen en ze moeten zich staande voor de balans en tegen druk…je moet iets beteken voor de mensheid…proberen de dingen te zien hoe ze echt zijn…geen beeld vorming of illusie van de media ….die boeit zich voor de kijkcijfers…de wapen wedloop is een totale armageddon…die ook een bedoeling hebben…denk dat de vader in de hemel op ons wacht…positief is iets anders dan opportunisme …ze zijn jong de jeugd ze zullen het moeten doen al hebben ze geen binding ze zullen het leven moeten zien als een geschenk…de somerheid van vandaag de dag zal zich moeten veranderen…mea culpa…mea maxi ma culpa…goiing on….