Het is alles bij elkaar een beetje verheven rijmelarij, maar toch. Albert Verwey moet er erg zijn best op hebben gedaan, gezeten achter zijn bureau in de Villa Nova op Noortuk Zee. De woorden werden in steen ingebeiteld opgehangen aan de buitenkant van het Beursgebouw van Berlage aan het Damrak in Amsterdam. Onder het nodige beeldhouwwerk van ene Lambertus Zijl. Verwey en Zijl waren beiden bevrind met Berlage. Die vriendschap betaalde zich – ook op andere plekken van het Beursgebouw – ruimschoots uit.

Voor wie de tekst lastig te lezen vindt:

De aard wordt straks één De volkeren zijn als groepen

Van d’eenen bond die heel haar bol beheerscht.

Door land, door zee, streeft trein, streeft vloot om ’t zeerst

Naar ’t wisselend doel Waarheen ze elkander roepen.