Blog12605: Zonnehuis

De strijd door het hete mulle zand was al een crime in de eind tijd.
De Duitse nimf uit Iserlohn had dan de kleur ogen van een diep blauwe golfslag.
De blonde steile haren waren de god verloren verleiding als je zeventien was en onbedorven en nooit verwondt door het leven.
Het was een harde dag om te vallen en te sterven in de armen van een kind wie de vader vocht aan het oostfront.
Het is zo lang geleden dat de naam is verpulvert door de korzeligheid van de tijd.
De hartstocht en de wellust het dierlijke van het aflopende Cultivisme,en de zon branden voort,het zand was bloedheet en de voetzolen verbranden en moesten bij een waterpomp worden afgekoeld.
De harde regen zal vallen maar de realiteit was anders,ze was jaren weg geweest met alleen met de blauwe ogen als souvenir,de zonnetempel stond dan naast hotel Hoek en de koffie was gratis als je parkeerde en de midget golf naliep ,De stoeltjes deden denken aan de verlorenheid van de snacktent op de grent die iets met zeezicht had te doen,en de eerste kroketten op het zeedorp sleet.
Het verhaal is nooit verteld,het was een lokaal zoals je in leiden op het station stond te wachten,op een trein die wellicht nooit kwam,en de eenzaamheid de strijd aan ging met weg waaiende magazines en losse kranten.
Het was een volgzame tijd een paradox van het nu,de lat lag op gelijke hoogte en de eisen waren subtiel en wel begrijpend.
De studenten die er al aanwezig waren,hadden hun zoveelste likeur al laten besterven.
Uit de transistor klonk Joan Baez met Diamonds en Rust,begon met het verhaal van de verloren zielen en de ontplofte dromen,de vernietigende systemen en de vast lopende idealen tussen de raderen.
Als je als individu mee te maken zal hebben in de situaties en omstandigheden en het tijds gewricht waar in je existeert.
Als Tears Go By zongen de Stones uit bepalingen van de jeugd hun stijl en mode,de opkomst van disco en vrijbuiters.
Faithfull bracht het op blote voeten met in de armen Sandy Shaw, be my babe zei john lennon,Naast de zonnetempel lag de diner lounge met oude piano,waar dikke Ann met jerry lee lewis,great ball of fire improviseerde,niemand houd van als je er uit bent ,krab op je rug zong John Lennon,
Daar naast had je een jazz alhambra een rokerig sfeertje waar de naam boven de deur je deed denken aan jazz van Parijs in kelders lang geleden,que pro of iets dergelijks,ook toen waren er loop jongens voor belangen,in verschillende vormen toonde ze zich,de facade van het cascade beeldt vertoonde iets vaudeville,zomers waren warm en dagen waren lang,zhb bier stroomde door de straten en dubbel dekkers met een sjerp vlogen over,….we,hielpen een dikke Duitser met open springende koelbox in zijn opgeblazen goggo,….

Correctie van tante Gee: Hoi Dolf je haalt twee dingen door elkaar. De Zonnetent was de naam van dat ding op het terras. Por-que was een zaaltje aan gebouw wat wij “het kleine zaaltje” noemde waar de Leidsch studenten werkten in de zomer. Mam had inderdaad Jane uitgenodigd om bij ons te logeren om Hans te ontmoeten.