Op veel oude ansichtkaarten zijn wel mensen te bespeuren, maar veelal temidden van hun omgeving. En die omgeving is disproportioneel meer uitvergroot dan de mensen die er op staan. Ik had graag gezien at de fotograaf had ingezoomd op dit groepje kleurrijke kids, sommige met kekke hoedjes op. Maar ja. Ook hier is hun omgeving groter gemaakt dan zijzelf:
Nog treffender zijn de nummers,hoge nummers op de achterkant van de strandmanden,rieten manden stoelen die in het aantal de populariteit van het gehele gebeuren en de locatie aangaven.
Nog veel dis proportioneel is dat het gehele gebeuren dan gesloopt is en de hiërarchie niet de intentie ooit heeft en zal bezitten om het weer te bebouwen,catch de wind dacht men en de tijden veranderen zo dat er nu alleen nog dure ruimtes gebouwd kunnen worden.
Bepaalde krachten in het episch centrum van de macht hielden de lijnen altijd strak in handen en brachten het waar het nu zit,in de fase van het het bijna onmogelijke,de hiërarchie schijnt de wereld plat te aanschouwen en begrijpt alleen hun eigen habitat,eind van het jaar valt het doek en dan is het drie keer ademhalen happend naar lucht en de rolluiken gaan nooit meer omhoog,te dure tijden en het consumenten vertrouwen ingevroren voor lange tijden.
De kids op de foto zijn Leidse weeskinderen uit de Sonnevanck die een glas ranja getrakteerd door de juf met de strakke blik en de korte lijnen,
Matrozen pakjes en Bloomer kleding deden de status bepalen om s avonds de hele week bonenvoer te krijgen,zoals beschrijvers van die tijden en al ventileerde in hun groene zeep en rietjes verhalen.
Laat in de avond liep Freud en de andere elite te paraderen en keken de paupers van het dorp die van licht tot donker op de landerijen werkte voor een fooi voor droog brood en schuifkaas,op oude leeftijd hield men het tempo van het delven en bollenplanten niet meer bij en stortte men zich al vroeg in de bedstee,de oorlogen erna ontstonden mede uit de smeltkroes van sociale onvrede door zwartgallige armoede.
Dat Calisplein had dan een decor die men in oude nagespeelde films nog ziet,zeker aan de Engelse kust waar de piraten steegjes nog een klatergoud neer leggen en de strand kermis en de carrousel onder de nu steeds meer afbrandende pieren draaien,en de pieren staan er geblakerd bij en worden veel niet meer opgebouwd.
In de verte ziet men het dak van de grent waar toen een pension en nu de chinees het opneemt tegen pizza en shoarma en kebab toko,s.
Twee kanten parkeert men aan beide zijde van de koningin Wilhelmina boulevard en vergat men de ruimte van fietsers en scootertjes die tegen de richting zich worstelen omdat de creativiteit niet verder reikt dan de goedkoopste en gemakkelijkste oplossingen,denk dat ze voor dat ze hun mondkapjes gehad hadden al oogmaskers en stoppen in de oren hebben gehad.
Misschien cynisch maar je moet er allemaal die denkt dat ze het weten en de ivoren toren inkruipen niet te veel waarde aanhechten,alleen het dorp zit met de brokken en gebakken puree,de jokers met hun bijeen geschraapte opleidingen.
Het moet dikwijls pecunia kosten zoals de parallel allee en de gesloten systemen die verbleken in de transparantie van illusie en protocols.
Door wat verruiming terrassen en uitstel denkt men de Visch binnen te halen en de nering te paaien, gokken op de rijke paarden is in de tijd een valkuil geweest en is trekken aan het dode paard en bloed zweet en tranen,….dit was brandpunt,….