
Als je googelt op ‘Liebermann’ en ‘Tennisplatz’ kom je onverwijld de plaatjes tegen die hij maakte van de terreinen van de Noordwijksche Sportvereeniging, later ‘Casino’. Ik verzamel er op die manier 6 in totaal, maar mogelijk zijn er nog andere beelden, studies, schetsen of wat dies meer zij van dezelfde plek. Feit is dat het voor Max Liebermann een inspirerende plek geweest moet zijn. Ik weet eigenlijk niet oftie zelf ook welderis een balletje sloeg.

Tennisballen rapen en schaatsen deden we er,ook daar kwam een einde aan,zoals aan alles een einde komt want zonder einde geen begin bij de casino banen wat later als disco speelplaats voor de jeugd lovers en planners was en ook aan de disco trend kwam het einde ,even verderop ging en kwam de blauwe tram die verdween te snel en werd ontrokken aan het oog door een zeevlam,het blog nadert ook zijn einde en zo hoort het ook de hoogtepunten zijn allang voorbij met de kans dat je weer in herhaling valt en steeds dezelfde reactie bekomt met dezelfde die steeds reageerden die weer op andere blogs furore maken,hoe het ook zei wilde de lijnen blootleggen waarom het zo is dat het zo is en wellicht is de mens en tijd wel veranderd en de tijd van ons kent ons een stap verder naar andere waarden en zeker uit gaans gelegenheden en is het beleid te veel een graai bak die het oordeel en het laatste oordeel velt en panden leeg laat staan en degene die authentiek aan oorsprong stonden aan hun lot overlaten en marktwerking teveel een knijp bal is van belanghebbende en lobbygroepen die een complot van spelletjes spelen die hun het top segment spekkie voor het bekkie is en tegenspelers uit geschakeld ontrokken aan het zicht van buitenstaanders die alleen concluderend het eind product aanschouwen en het esoterische laten voor wat het betekend voor het moment,de grent afdalend achter duna deli blijkt zieltogend een route 66 dat er op sommige plaatsen erbarmelijk heden vertoond geen schim van toen met het strand dat te duur is voor jan en alleman en waar de boulevard de terug komst van de great gatsby in zijn antieke stijl doet zien terug komen zoals die om de leegte van hotel zinger en vuurtoren restaurant draait voorbij het plein der vergetelheid met een waterende janus stadium van de nostalgie is voorbij er zijn nieuwe tijden die ook hun afdruk achter laten zoals flats voor de elite en de disney tenten op het strand,de manege staat in zijn verroeste karkas en wil zijn requiem uitstellen ,wellicht is de beklagenswaardig heden van perceptie niet belangrijk en doet het er niet toe,desolaat troosteloos zijn dikwijls verbindingen die de ziel benaderen in het soort van materie en tijd met het infaam concept van veranderingen die voorbij gaan in decennia,s en verwonderen is de slogan ,het was me een genoegen,…