Blijkbaar ging de oude badkoetsen nog een hele tijd mee, ook lang nadat ze van hun draaiende onderstellen waren ontdaan. We hebben het al eerder gezien, dat hergebruik van de koetsen en bovenstaande foto getuigt opnieuw van een functionele inzet. Geen houtworm, geen houtrot, zon en zoute wind en af en toe een likkie verf waren blijkbaar door de tijden heen genoeg.
Volgde voetsporen in het zand die ik al menigmaal had afgelegen,telde de kippenlatten op de houten plankieren en keek of de zon wilde doen wat die moest doen.
Bladerende verf op badkoetsen de gadget van overgang van oude stoom tram en het moderne baadleven,authentiek hout gegeseld door weer en wind verbrand in de zon.
Achter een van de deuren die open moesten stond Emilie met de rozen.
Zwart gebrand haar als ruberoid en asfalt rollen gebruind in het hete zand.
Ergens in het schimmenspel klonk de toeter van de badman.
Niemand telde golfslagen van de branding of het duiken van meeuwen.
Patina gekleurde groene golven geoxideerd door de tijden.
Los gezongen door materie en opgelost door chemie van destillaten.