Boter, kaas, eieren en verschillende soorten pap en melk: meer was er bij de Weduwe Meijer in de Zeestraat niet te koop. In de etalage van het winkeltje op nommer 29 stond al die jaren een grote glazen pot met een handjevol versteende eieren erin. Wij kochten er al onze zuivelproducten. Ik was altijd onder de indruk van de weduwe, die met veel kracht en overtuiging de kazen te lijf ging en er feilloos een paar mooie plakken van af wist te krijgen. Ze leek me toen al (rond 1962) stokoud, maar ze was van 1896 en dus 64 jaar (ongeveer net zo oud als ik nu zelf ben). Ze zei nooit veel. Ze klaagde ook nooit, hoewel ze het al vanaf 1944 alleen moest zien te rooien met 10 kinderen, want haar man Arie was al in 1944 gestorven (naar verluidt zou hij door de bliksem zijn getroffen). Haar oudste dochter Marie en haar zoon Kees runden de melkwijk, ook nadat de weduwe al lang gestorven was.
Nota Bene Cees reikt nog onderstaande foto aan van de ‘befaamde’ etalage. Er stond toch meer in dan ik dacht. Naast die eieren 2 flessen priklimonade (waarvan 1 7up), een paar flessen Friesche Vlag koffiemelk, 2 flessen chocolademelk (van De Landbouw?), een paar blikjes Unox-soep en een paar potten jam. Het bordje ‘margarine’ op de voordeur is volstrekt onbegrijpelijk. In de weerspiegeling van de winkelruit de vrachtauto van Henk – “Heine” – de Ridder, die het aanpalende pand bewoonde.
BLOGnoordwijk 
En de klanten zaten door het hele dorp, ook die van Meijer.
Van de Bronsgeest tot in de Zuidboulevard.
De melkboeren van toen fietsten zich de rambam om al HUN klanten dagelijks te voorzien.
Bus melk op de lastdrager op het voorwiel van de fiets, geen remmen maar ’n doortrapper!!
Duin op, duin af, moet je voorstellen hoe dat geweest moet zijn. Met een bakfiets kon je meer meenemen. Twee bussen melk en wat later in de tijd flessen in ijzeren kratten, dus het gewicht nam alleen maar toe.
Ergens jaren 60 staken de melkboeren van Noorwijk de koppen bij elkaar, het ging niet meer zoals het ging. Er kwam een soort hervekaveling, in plaats van vaste klanten door het hele dorp verspreidt werd er overgestapt op een vaste wijk waarin bepaalde straten die bij erlkaar lagen deel uit maakten. Ze noemde het “de Sanering”
In de Piet Hein gingen we naar winkel van Dingjes. Verhuisd naar de noord. De Henriette. En toen kwamen daar Marie en Kees Meijer jaren in onze straat. Kees aan de even nummers, Marie aan onze kant, de oneven nummers. Bloknootje, potlood en in mijn beleving een soort maj.Boshart bril / kapsel. Gele vla uit een fles. Heerlijk!
Ja zo was Marie, Perry. Mooi mens
De man van de weduwe Meijer-de Haas, was Arie Meijer en is op 3 Juli 1944 tijdens een onweer omgekomen door de bliksem tijdens werkzaamheden op het land. Ook zoon Piet werd hierbij zwaar gewond en is maanden uit de roulatie geweest.
De weduwe is in Sept 1969 op 73jarige leeftijd overleden.
Dank!