In 2004 maakte Bureau Steenhuis een cultuurhistorische waardestelling van de aloude Willibrord MAVO in Noordwijk. Hoewel de waardestelling uitermate positief uitpakte, mocht het allemaal niet baten. Het gebouw, waar zoveel katholieke jongens en meisjes hun ulo-, mulo- of mavo-diploma haalden, werd eenvoudigweg met de grond gelijk gemaakt ten behoeve van een complex van gebouw en functies die tesamen ‘Morgenster’ werden gedoopt.
 
De voormalige Willibrord-MAVO werd in 1955 gebouwd als katholieke school voor
Uitgebreid Lager Onderwijs (U.L.O.). Architect was ir. A.J.H. Paardekooper, een leerling van de architect Granpré Molière, die altijd veel (katholieke) bezieling en filosofie in zijn werk legde.
 
Paardekooper deed zijn leermeester eer aan. Hij maakte een schoolgebouw dat als één van de eerste in zijn soort niet gebaseerd was op het beginsel van klassenbouw langs één lange gang. Bij hem ging het om klaslokalen die gesitueerd waren rond een plein of een hal. Paardekooper zelf hierover: ‘Juist die hal zal het gebouw zijn betekenis moeten accentueren, niet alleen architectonisch, maar evenzeer als gebruiksruimte. Deze ruimte zal de ruimte van de school moeten zijn, want daar vinden alle bijeenkomsten plaats die de betekenis en de band van de school voor en met de gemeenschap in het algemeen en voor de leerlingengemeenschap zelf accentueren. In deze ruimte moet de sociale binding van de school met de gemeenschap en de onderlinge gemeenschap van de school tot uiting en tot rijping worden gebracht. Daardoor kan men de hal als de zetel van de school beschouwen’.
 
Het stond allemaal stijf van de goede bedoelingen. Of het ook zo gefunctioneerd heeft, weet ik niet. Ik zat er niet op school. Feit is wel dat dit – niet alleen in architectonisch, maar ook in cultuurhistorisch opzicht –  prachtige gebouw volledig naar de gallemiezen is gegaan.