Friedrich Wilhelm Viktor Albert von Preußen leefde van 1859 tot 1941 en is ook wel bekend als Keizer Wilhelm II van Duitsland, Koning van Pruisen. Hij werd geboren in Berlijn en stierf in Doorn. Zijn leven begon in vorstelijke luister en eindigde – óntluisterd – als balling in een vreemd land. Hij begon als Kroonprins en eindigde als houthakker. Hij trouwde in 1881 Prinses Auguste Viktoria von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, ze kregen 7 kinderen. Na de dood van deze Keizerin Auguste-Viktoria trouwde hij in 1922 de weduwe Prinses Hermine von Schönaich-Carolath, geboren Prinses Reuss (Kaiserin in seiner Titulatur, amtlich Prinzessin von Preußen, zoals de Duitse handboeken braaf vermelden).
Na de even smadelijke als terechte nederlaag van het Keizerrijk in 1918 vluchtte Wilhelm voor de aanbrekende revolutie uit naar Nederland, waar hij als een dief in de nacht – in Eysden – aankwam. Daarmee bracht hij het neutrale Nederland in grote verlegenheid, maar het land was in ieder geval nog wel zo ‘neutraal’ dat men er niet aan dacht hem terug te sturen of uit te leveren aan de geallieerden.
Intussen zat Koningin Wilhelmina wel met hem in haar vorstelijke maag: ze was – naar verluidt – heftig gepikeerd over het feit dat Wilhelm ‘zijn’ volk in de steek gelaten had (twee decennia later moet ze daar anders over hebben gedacht) en ze wilde eigenlijk helemaal niets van hem weten. Wilhelm werd met zijn gevolg aanvankelijk ondergebracht in Kasteel Amerongen, te gast van Baron Bentinck, maar al snel verhuisde hij naar Kasteel Doorn dat hij met zijn meegebrachte kapitaal kon aankopen van de grootmoeder van Audrey Hepburn, de Barones de Beaufort.
In zijn gevolg bevond zich ook Sigurd von Ilsemann, die door Wilhelm al ras tot vleugeladjudant werd benoemd, een functie die in feite neerkwam op de secretariaatsvoering van des Keizers in ballingschap verkerende Hof. Sigurd huwde een dochter van de Baron Bentinck die hij in Amerongen had ontmoet. Over zijn leven met de Keizer schreef Von Ilsemann later het boek "Der Kaiser in Nederland" (Baarn 1969). Deze Sigurd von Ilsemann verkeerde op 13 juli 1923 in Noordwijk, waar hij – naar ik aanneem – voor de vakantieperiode een villa had gehuurd. Volgens een bericht in het Utrechts Nieuwsblad van die dagen heette de villa aan de Zuidboulevard "Groenedak", maar een villa met die naam kan ik met de beste wil en in de diepste archieven nergens terugvinden. Von Ilsemann had ook zijn schoonvader, de Baron Bentinck, op die dag op bezoek, aanleiding voor de Keizer om zijn oude getrouwen met een bezoek te vereren. Het gaf allemaal nogal wat stampei – ook in de Duitse pers – want de balling Wilhelm II mocht natuurlijk niet teveel vrijheid krijgen. Hij maakte er een kort bezoekje van en nam tegen de avond alweer de benen naar Doorn.
Ik lees op internet dat Von Ilsemann op 6 juni 1952 zelfmoord pleegde in Huize Doorn. Zijn keizerlijke chef lag toen al 11 jaar opgebaard in het kleine mausoleum, iets bezijden het huis. Waarom Von Ilsemann zelfmoord pleegde weet ik niet.
BLOGnoordwijk (Heimatsammlung) 
Vanavond, op 3april, in Andere Tijden aandacht voor deze Sigur van Ilsemann. Hij pleegde zelfmoord omdat hij aan kanker leed en niet langer wilde lijden.