Als je googelt op Georg Frederik Teijssen dan kom je niet veel anders tegen dan zijn geboortejaar en zijn sterfjaar en verder niets daartussen. Behalve dan dit ene schilderij “Duinlandschap bij Noordwijk” dat onlangs bij het Venduehuis in Den Haag voor 325 magere euro’s zijn weg naar een andere eigenaar vond.
Ik vind het wel een mooi schilderij: (waarschijnlijk) de watertoren van Noordwijk in het verste perspectief centraal in het beeld, de schaduwen die prachtig over het duinzand glijden. De onbestemde lucht die verraadt dat er zwaar weer komt opzetten uit zee, de karresporen, de net wit gepleisterde duinboerderij. Het beeld lijkt me ergens van vanaf de Duindamse Slag, misschien vóór de afgraving en de herverkaveling en dan wat dichter landinwaarts. Weinig te bespeuren van de dennenbomen, die daar vroeger (en nu nog een heel klein beetje) zo beeldbepalend waren.
Maar het allermooiste is vooral de ongereptheid van het duin. Geen malle afzettingen van prikkeldraad, geen wegwijzers van bospad-zus of wandelroute-zo. Geen dagtourisme, geen campings of zogenaamde bungalowparken (het woord ‘bungalow’ was volgens mij voor iets anders uitgevonden dan de Gamma-tuinhuisjes en de boerderettes die er nu staan en voor veel te veel worden verhuurd of verkocht). Niets aangeharkt, gewoon zoals het was en werd gebruikt.
Het huidige Noordwijk is nog ver weg in dit schilderij, ongeveer net zo ver als die watertoren in het perspectief. Maar het is er wel en het vertoonde zich voor het oog van Georg Frederik Teijssen al even dreigend als de komst van dat zware weer over de rechter horizon.
BLOGnoordwijk 