foto

"Noordwijk-Binnen in Vogelvlucht" staat er op de foto, maar het is nu een vogelvlucht in de tijd geworden en het is ook niet alleen Noordwijk-Binnen. Het is een bijzondere foto. Ik ken tenminste geen beeld waaruit je zo duidelijk naar voren kunt halen dat er in werkelijkheid (in ieder geval in de hoofden van de ware autochtoon) twee Noordwijken waren, een Binnen en een Zee. Daartussen lag niet zo heel veel, sterker nog, daartussen was het angstaanjagend leeg. Er stonden wel huizen en ter ener (Oude Zeeweg) en ter andere zijde (Van Panhuysstraat) was er ook wel sprake van enige verbinding tussen ‘Zee-Binnen’, maar middenin was het niemandsland, een domein van tulpen en hyacinthen, op een enkel punt onderbroken door een kroeg en een dokterswoning. Zo leeg ziet het er op deze foto ook uit. 

De Molensteeg, die iedereen kende als ‘De Keuvel’, valt ook onder deze vogelvlucht. De benaming was waarschijnlijk afkomstig van het begrip ‘keuvelen’, een praatje maken of misschien wel een betje roddelen, iets waartoe de buurt – met zijn opeengepakte huizen en smalle stegen wel uitnodigde. Op de voorgrond verder de oude trambaan langs de muur van het St.Jeroensgesticht (vroeger werden oude mensen gemakshalve in een ‘gesticht’  opgeborgen), de Tramsteeg en helemaal vooraan het veldje achter de werkplaats van aannemer Alkemade, waar ik menig balletje heb getrapt. En als we uitgevoetbald waren roofden we de spijkerbakken uit de werkplaats en bezaaiden we de tramrails naast het veldje met draadnagels die zo plat als een dubbeltje en zo heet als de hel werden onder de wielen van een voortdenderende Boedapester. 

De leegte is inmiddels met een voor Noordwijk ongekende voortvarendheid vrijwel geheel opgevuld. Binnen en Zee zijn echt verbonden, zij het wellicht alleen in de hoofden van degenen die dat opgevulde middengebied bewonen.