foto

Leo van der Zalm werd in 1942 geboren in Noordwijk als zoon van een bollenboer die later met zijn vrouw een hotel begon in Noordwijk aan Zee (Zeezicht aan de Erasmusweg?).

In 1964 verruilde Leo zijn werk in het ouderlijk hotel voor een studie Nederlands in Amsterdam, die hij met horten en stoten afmaakte met een scriptie over de straatfiguur in Amsterdam in de zeventiende en achttiende eeuwse literatuur. 

Hij kocht een vijfentwintig meter lang motorschip in Antwerpen met een motor erin die afkomstig was uit een nagelaten tank uit de oorlog en meerde af aan de Oude Schans in Amsterdam. Het minste wat je van dat schip kon zeggen was dat het opzichtig was, zo niet pijn deed aan je ogen. Het was jarenlang een attractie voor rondgevaren toeristen.

Over het even exotische als bewogen leven van Leo van der Zalm valt veel meer te zeggen: over zijn dichterschap en over zijn muzikale activiteiten. Hij hield zich bezig met drugs, ballonnen, solexen, en zelfmoord. Hij stierf in 2002. Er zijn aardige sites die Leo een beetje levend houden en dit blog wil daaraan ook een bijdrage leveren. Ik citeer hieronder een gedicht van hem en verwijs verder naar genoemde sites:epibreren en wittereus

Het gedicht SCHOTSCHRIFT VOOR DE ENKELING

Bedek je huid: de bomen hebben
hun takken gepunt, ze hebben
haast je weekste plek te treffen

Demp je stem: de minste fluistering
slaat echo’s los van de gevels, raakt
in de trechter van stegen tot schreeuwen

Beweeg je niet: stof stuift overal
heen om te verkondigen dat je
er bent en kwetsbaar bent en alleen

Maar waak: want als je slaapt
sluipen de woorden aan en wurgen
je, stremmen dromen je weerloos bloed

© Leo van der Zalm
(uit Hollands-Oostersch, In de Knipscheer, 1984)