In haar laatste verhalenbundel grijpt Margriet de Moor blijkbaar ook ergens terug op haar jeugd in Noordwijk. Dagblad Trouw schrijft in een recensie: Margriet de Moor wil koste wat het kost schoonheid zien in deze wereld (……) Je zou kunnen zeggen dat zij in haar verhalen en romans de wereld heelt. “Het massavermaak verlangt lelijkheid”, schrijft ze in de autobiografische herinnering aan haar geboorteplaats Noordwijk, die, nu vergeven van toeristische attracties, voor haar toch nog steeds de exclusieve schoonheid van vroeger bewaart.

En Onno Blom schrijft in De Volkskrant: Margriet de Moor verbeeldt het hemelse aards, en het aardse hemels. In verschillende verhalen keert ze terug naar Noordwijk aan Zee. Ze schetst het dorp van haar jeugd op melancholieke wijze, het grote gezin van tien kinderen waarin zij opgroeide, haar vader, het hoofd van de katholieke ulo. De plek waar zij in de oorlogswinter van 1941 werd geboren vestigde in haar een eeuwig verlangen naar zee. Maar Noordwijk is óók het dorp dat zij als schrijver exploiteert. Het vertrouwde decor om haar verbeelding de ruimte in te geven. Niet voor niets gaat de schrijfster in het verhaal ‘Mooi’ met haar zusje naar het strand bij ‘Zuid’. Het is de plek waar haar roman Eerst grijs dan wit dan blauw begint. ‘Als het gaat om de strijd tussen mooi en lelijk zal de kunst het wel altijd van de werkelijkheid winnen.’