Blog12881: Beschaving

In alle soorten en vormen doet het een greep naar de existentie van het zijn en overleven.
Zandkuilen werden gegraven en bunkers met span beton in allerlei meet kundige berekeningen gegoten.
Allerlei doemdenkers laten de eindtijd op ons los.
Neerbukkend schreef hij iets in de aarde,wie zonder zonde is,wederom bukkend in de aarde johannes 6-8,…heeft,u niemand veroordeeld,…
Het is het zand en de zee,de zee en het zand wat blijft en wat was er eerst.
De zee is als een schilderij,iedere dag anders.
Het zand op het strand verplaatst zich iedere dag een andere richting op,geconfermeerd aan de wind.
De wolken in soorten van surrealisme dat aan expressie doet denken,wie is de architect.
De verloren zomer is op zijn best als de wind aan wakkert en de bries een herfstachtige gevoel bevestigt.
Geluid van circels van small faces klinkt uit een aftandse strandtent waar de houten delen van zijn aan getast door het poreuze van tijd en zout.
Een sjofel persoon loopt met een zhb flesje bier achter de zand gestraalde terras ruiten.
Er spoelde steeds meer bewoners op de kust die nieuw zijn,enkele voor een tweede woonplaats ,het is vlees noch visch dat wordt beleefd als een zachte vorm van engagement,badstad een transitie,sommigen kaarten op het plein de vergetelheid achter het vuurbaken aangeschoven op plastic stoeltjes en formica verweerde tafeltjes,janus kijkt schizofreen naar het requim in drie delen,alles is gaan uitmaken van parallel plaatselijk leven.
De verschillende sfeer beleving is seizoen gebonden,de zeespiegel schijnt te stijgen en de nieuwe flats zijn een dure blik in zee,…