Fraaie aquarel van een nog in volle bloei functionerend Vuurtorenplein. Van een schilder die ik niet ééntweedrie kan detecteren. Uit de collectie van Museum Noordwijk. Het waren tijden, waarin ook restaurant De Vuurtoren nog volop functioneerde:
Blog12843: Vuurtorenplein
BLOGnoordwijk 
De schok was toch heftig en de belang hebbende over een ander vlak begon om er een wig in de desbetreffende materie te verkrijgen,hoe de lijnen zijn gelopen is onthutsend de kuststrook heeft een ander verloop dan de beeld vorming doet vermoeden.
Art Blakey klinkt uit de spelonken van Koos zijn Resto met de eeuwige steak Hawaii die sinds mensen heugenis niet was veranderd.
Je stapte een andere tyd binnen met de groot heden van toen een plaatselijke midnight in paris de Hemingway,s en Sartre,s of de Steins en Beauvoirs,het kon niet op met de Freuds de Pia Becks of de jan Teulings,bier en whisky stroomde en het zat elke avond vol,een groep Mods scheurde over de tunnel de bocht door het applaus klonk in de warme oosten winden The Who was gearriveerd voor hun Beach performances,Pete Townsand en zijn My generation de John Entwisle de bas man die met Keith Moon de grote feesten deed tot de tyd en ruimte in het niets verdwenen en oploste in het sublieme van het methodiseren van materie en existentie.
De man van substitutie vertelde zijn manier van ontsnappen uit de berenkuil van Bern en ze sloten af met The kids are Allright wat we konden uit de marathon toen ook de Stones het kurhaus veranderde,iemand draaide aan de knoppen van het antropologisch veranderen van smaak en gewoontes ,….de boel ligt er gedateerd bij,…wat vredes duiven vechten om een oud stuk brood,…janus wankelt,….k,m.
Wat iedereen er ook mee heeft, het vuurtorenplein en omeging is en blijft een postmodernistisch moloch wat niet tijdloos bleek. Ondertussen heeft de tijd niet stilgestaan en heeft noordwijk al verschillende gedaanteveranderingen ondergaan in soortgelijke stijl. We zijn een hoop kwijtgeraakt. Kon men de tijd maar terugdraaien.