Ik heb het met die bomschuiten onderhand wel gehad. Lelijke boten uit een Noordwijks visserijverleden dat inmiddels wel voldoende uitgemolken is. Maar toch. Deze twee kaarten zijn te aardig om niet toch even voor het voetlicht te halen.
Blog12053: Bomschuiten
Ja ook toen had men geen visie en liet men de loop van het traject over aan de stemming van alle dag,de laatste vis rokerij verlaat het gebeuren.
We,moeten tot de conclusie komen dat het toerisme wat dan als bedrijvigheid om het vele geld en de kruimels te verdelen in de plaats van de visserij kwam , nu heden ten dage is het dorp opgebrand en de corona zoals nero met een duim omhoog of omlaag het fenomeen strand en overnachting het Damocles effect te weeg bracht.
De boulevard zal dan leeg lopen en hier en daar zal dan een gewezen jaar rond strand tent door zee verkenners of de voedselbank worden geconfisqueerd om het sociale her opleving een bestemming te geven,diep zit het allemaal in een put waar men niet zo snel uitkomt,gisteren waren enkele parking weer toegankelijk,bijna niemand maakte gebruik enkele maakte een strand wandeling,de zuid was met sociale auto,s aardig bezet en men liet de take way wat het was want na zoveel terug sturen en blijf weg signalen houd men het voor gezien en voelt men zich niet welkom als parking 150 procent duurder wordt en men angst voor de toekomst heeft.
Signalen om ten koste van protocols gaat men toch open want het faillissement dreigt de marge van de buffer is niet voor eeuwig.
De gemeente zal zijn zelf gecreëerde te korten afwentelen op inkomens van bezitters en inkomens,zelf begrijpen ze dat nog niet want ze wentelen nog in gewezen gouden tijden,de tijd zal de omwenteling in abrupte tijden en schok gewijs zoals Sartre beschreef in zijn schemer oorlog veranderen omdat soms door aan de touw trekkende preses en groot kapitaal hun verhoudingen zijn overschreden en moet de massa zijn tol en pijn betalen voor hun pot verteren,de Basics zoals de fifties zich open baarde met de friet en de bockworst- versus de grote hotels in de rug en de muur van hotel Noordzee waar we tegen aan keken zal het economische gevecht winnen en de tranen van de ziel uit het oude dorp zal zich in wenen weer oprichten om zich op te richten in wroeging va hap snap en arrogante denken en handen,mea culpa mea culpa,….vergeef de boodschapper,…