KunstKlank gaat binnenkort een ‘eigenzinnige versie’ opvoeren van “Dido & Aeneas”, een opera van Henry Purcell. Het is erg jammer dat ik in de priode van opvoering buitenslands op vakantie ben, want ik had het graag meegemaakt.
Twee associaties met Dido en Aeneas:
- het prachtige boek van Vergilius over Aeneas, dat ik vroeger op school in het Latijn moest lezen (en waarvoor ik bij mijn eindexamen amper een voldoende haalde). Twee strofen uit het boek: na de schipbreuk van Aeneas roept hij in vertwijfeling uit: “Dux femina facti” (“de aanstichtster van dit gebeuren is een vrouw”), een strofe die je natuurlijk wel vaker en ook in andere situaties kon gebruiken J . En ook, eveneens na de schipbreuk): “rari nantes in gurgite vasto” (“er bevinden zich weinig zwemmers in de weidse oceaan”). Die strofe gebruikte ik wel eens als ik vond dat ik te weinig ballen in de soep had, maar mijn moeder verstond geen Latijn.
- Die waanzinnig mooie verbeelding van de droefgeestige aria “When I am laid in earth” uit de opera in de vertolking van de one-and-only Jessye Norman:
BLOGnoordwijk 
een verloren geblakerd strand in de hitte van de zon,twee gedateerde boulevards,innige liefdes tussen t helm,jaren geteld als zandkorrels,lichtflitsen van een toren,de weg spoorloos in moderniteit,voet afdrukken in t natte zand,hand in hand schelpen zoekend,geluiden van de wind en sterren flonkerend op de zee,gesmolten gevoelens in eenmalige levens kans,de wereld draait door en vergeef me mijn wilde gedachten ,de geest is sterk en t lichaam zwak,vergeten beloftes en zwakke momenten,we zochten de weg en kwamen beiden te laat,met verschillende bestemmingen ,op t einde van de dag van t leven vergeef je t en smolten de gedachten,….