vietnamees

Op de site “Je Bent een Noortukker” is iemand een discussie gestart over de mogelijke komst van o.a. Syrische vluchtelingen naar Noordwijkse opvangplekken. De reacties zijn vaak aardig en positief, soms hartverwarmend. Maar soms schrik je jezelf drie slagen in de rondte. Reacties die variëreren van ‘liever niet in mijn achtertuin’ tot ‘opzouten’ en ‘eigen volk eerst’.

Ik herinner me een heel contingent Zuidvietnamese bootvluchtelingen, dat in 1979 in het leegstaande hotel “De Zeeleeuw” werd ondergebracht en vandaar uit verder verspreid werd door de regio. De vraag van de hulpverlenende instanties was om hulp van de bevolking: kleding, tafel- en beddegoed, alles wat men kon gebruiken, als men op zichzelf zou gaan wonen. Wij hadden op zolder nogal wat overbodige spullen staan: drie complete eetserviezen, bestek, schalen, kleding die niet meer gedragen werd. Alles werd in één keer in de auto geladen en bij De Zeeleeuw afgeleverd. Het kwam mijn vader en mij op de alleraardigste reacties te staan van alleraardigste mensen.

Maart 1991 was ik in Nha Trang/Vietnam: op de markt vraagt iemand waar ik vandaan kom. Uit Nederland. De reactie is: “Family there. Holland. Went by boat. Many years ago. Very happy there!” Misschien riep-tie maar wat, maar toch.

Een collega zegt: “Als mensen hier niet meer welkom zijn, ga ik weg!”