Gisteren weer een prachtige dag beleefd in de Ronde van Vlaanderen. ’s Morgens al vroeg in Brugge bij de start en daarna de Oude Kwaremont, die de renners drie keer moesten nemen. Tussendoor kwam ook de vrouwenronde nog langs, helaas zonder de WK-trui ertussen van Marianne Vos.
De Ronde van 2014 was weer ne mooie. Fabian Cancellara straalde ’s morgens op de Markt in Brugge al iets onaantastbaars uit en die uitstraling behield hij tot op de meet in Oudenaarde. In 1974 was het Cees Bal die de Ronde won, overigens een winnaar die volgens veel Vlamingen onterecht op de erelijst prijkt, omdat hij onvoldoende naam en faam zou hebben gehad. Ik bestrijd dat: iedere winnaar van Vlaanderen is een terechte winnaar, anders kunnen we wel een zootje Vlamingen eveneens afschrijven.
Dit alles zou niet in het BLOGnoordwijk thuishoren, ware het niet dat deze zelfde Cees Bal zich ooit in Noordwijk aan Zee waagde en daar vanuit Bar ’t Stippie werd gespot door zijn oude vriend en vijand Bart Zoet. De rest is geschiedenis:
“Op een zaterdagavond in De Stip stond Zoet midden in een gesprek op en liep de zaak uit. Dat verwonderde niemand. Hij liep wel vaker weg. Kennelijk zat hem dan iets dwars waarover hij niet wilde praten. De barkeeper riep in zulke gevallen gewoon tot ziens, want de volgende dag zat hij weer gewoon op zijn plek. Zo ging het ook deze keer. De stamgasten keken hem na en zagen hem buiten een man achternalopen, die hij op de schouders tikte. De man draaide zich om, zei iets, waarna er een schermutseling ontstond die ermee eindigde dat de voorbijganger aan een verkeersbord werd gehangen. Het was onduidelijk of er klappen waren gevallen. Toen Zoet terugstapte, liet de man zich op de grond zakken en maakte hij dat hij wegkwam. Over dit incident is in de Stip nog veel gesproken. De gebeurtenis kreeg van lieverlee steeds meer ooggetuigen, want iedereen wilde de climax hebben meegemaakt van een affaire, waarover zij wel gehoord hadden, maar waarvan zij het fijne niet wisten.” (Gijs Zandbergen: Het Zure Leven van Bart Zoet).
De man die daar hulpeloos en geïntimideerd aan een verkeersbord op de Grent had gebungeld was Cees Bal, ooit Winnaar van de Ronde van Vlaanderen en ooit Minnaar van de ex-vrouw van Zoet. Van de Oude Kwaremont tot aan De Grent: een lange weg.
BLOGnoordwijk 
cees bal was een flyer als die weg was was je gezien niemand kon bijna deze snelheid zo lang opbrengen hij was gehard door de zeeuwse tegenwind.
hij woonde in noordwijk men zegt in een zomerhuis en hij verkocht aan mijn neef zijn winnende fiets uit de ronde en men zegt dat hij een noordwijkse had gehuwd.
in iedergeval hij trainde met een noordwijkse groep liefhebbers en ik zag hem dikwijls via de duinweg s morgens richting zandvoort coursen in een gladde zit als een strijkbout en in de avond kwam die terug in een zit die een lange duur training vergde ,denk dat hij het metier niet serieus nam en als hij er serieus voor had geleefd dan was hij net als leo duindam en jan raas verder gekomen.
hij kwam uit de zeeuwse school en was waarschijnlijk te gevoelig voor de top van de sport die een bepaalde gecamoufleerde hardheid verlangt,alleen kannibalen en wegbeulen redden het duurzaam lang aan de top het schitteren en goed inkomen verdienen met zich omgeven met betrouwbare zaakwaarnemer en trainer of mental coach waar men naar luistert.en een onverzettelijk doorzetting vermogen en afzien in de cours en duizend doden sterven met weer opstaan en krachten verzamelen zien hoe ver je komt toeslaan en af maken voor de meet.het peloton is meedogenloos het gaat altijd door er zijn geen leiders meer in het peloton iedereen is kanshebber de cowboys schijnen de valpartijen te veroorzaken en de de hoge snelheden waar het niet kan men gaat van kiet af voluit.
het probleem van het individu ligt bij het individu de coursen en wielrennen zijn omgeven van mythe en verhalen en andere dingen die tricky zijn.
greppels vol coureurs en materieel toeschouwers die risico nemen het enthousiasme de eddy plankcaart en good old jean nelissen waar we altijd aan denken de kennis het empirisme en het spel van de afspraken spelen voor de massa de vergaarbak van elite belofte de tietema s en handgraaf en beckerings ze komen er weer aan ze dringen achter de terpstra s en langevelds de koppenberg en paddestraat ze worden genomen op de kasseien en de ravitaillering de gemiste bidon en de overspannen ploegleider .
verdwenen ploegen en weer nieuwen de belangen de markt de handel de obsessie het telefoneren van de cassette en het reepje voor tegen de hongerklap bordeaux parijs komt eraan en de jacky durand hennie kuiper de madiot en duclos lassalle de helden voor een dag de ronde van lexmond wateringen en ronde van de braakman komen weer de verschillen van decimeters uit de polder de de speaker en de jurybus die sponser en premies doen vertonen,..de regenjasjes gaan uit de neutralisatievlag valt de eerste groep met nieuwe helden wordt gevormd over de tourradio schallen nummers en namen….de verhalen zijn legio…iedereen heeft er een,…uiteindelijk geloven ze in dromen door andere aangegeven als een reflex voor de junioren….ze beklimmen het podium….de miss kissen de bloemenkrans…het is cours ik kijk om lig voor ik win,….
Kees Bal
wie kent hem niet
🙂 Winnaar en minnaar.