Ik stuit blij verrast op de prachtige bloggenreeks “Wetenschap, Kunst, Politiek” van Maria Trepp en tref daar deze foto aan van de maan die opkomt boven de duinen, terwijl de zon nog bezig is om onder te gaan. Een schitterend beeld, dat eens te meer bewijst dat de maan deelt in de gloed van de zon. Het beeld doet me ook denken aan een versje van Lewis Carroll uit “Alice in Wonderland”:
“The sun was shining on the sea,
Shining with all his might:
He did his very best to make
The billows smooth and bright
— And this was odd, because it was
The middle of the night.
The moon was shining sulkily,
Because she thought the sun
Had got no business to be there
After the day was done
— “It’s very rude of him,” she said,
“To come and spoil the fun!”
The sea was wet as wet could be,
The sands were dry as dry.
You could not see a cloud, because
No cloud was in the sky:
No birds were flying overhead
— There were no birds to fly.
In a Wonderland they lie
Dreaming as the days go by,
Dreaming as the summer die.”
― Lewis Carroll, Alice in Wonderland
BLOGnoordwijk (Heimatsammlung) 
dreigende zwartgrijze golven met Bargoense geluiden die knagen aan afvloeiend segment dat capituleert ondanks zijn artificieel patroon.diepgang weggezogen door moment opname die de kaders aangeven.schoon verhullend de ontluistering van zijn stuivende hartstocht met multi kleuren patronen flonkerend in de ochtend dauw zoals een braam rijpt aan zijn grimmig groeiende ranken en beschimmeld door valse luchten.zilvermeeuwen aan de branding zwemmend op thermiek.huilen van borelingen, laatsten zuchten op de levensbrug een kus en een sneuvelende soldaat een dictator op het bordes .klokken klinken uit het verdronken land ,amfibie uit neerdalende klep een paladijn met handvol kettingplaatjes de mythe en de rekening ,cyclus der vergankelijkheid huilende macadam omringd zijn purperen ligusters,tranen om het desolaat van schoonheid in decadentie ,bloedvlekken op boomblad van het lijden ,brandende kruisen op smalle paden.stralende engelen in sirene rust opwekkend het gekwetter Vlaamse gaaien vergeten in het niemandsland corridor der wellusten canapé getooide wit blanken rechthoekige hokjes verloren in het crème zand dat wegloopt uit het leven en zijn consistentie dat ontwikkeld schijnt in raderen der patronen.de muur en stemmen van beide kanten verloren in het geruis desinteresse van onvolmaakt heden gemiste kansen de liefde en de hoop ooievaars en wijsheden.licht van het lighthouse een flits opgeloste herinneringen flashbacks op het netvlies een vergissing in de wind bericht van janus en spuitende fonteinen een opdrogende waterdruppel in de zon façade van polemiek en vluchtigheid van anticiperen de flow van state of mind,…