Willem Glasbergen was één van de meest gerenommeerde archeologen van Nederland, iemand die door onderzoek en onderwijs bijna een eigen school nagelaten heeft. Vooral werkzaam geweest aan de universiteiten van Groningen en Amsterdam, ontwikkelde hij die beide plekken tot epicentra voor archeologisch interessante regio’s (Drenthe en West-Nederland). Een man die een – naar verluidt – waanzinnig oog had voor detail. Hij kon een potscherf in zijn geheugen opslaan, het daar bij wijze van spreken 10 jaar later weer uithalen om ‘m naadloos te verbinden met een andere potscherf die hem elders in handen kwam. Ook de man van de eindeloze citaten (het declameren van een 2 pagina’s lange tekst was voor hem geen probleem).
Hij was in Noordwijk geboren in 1923 (vader bollenkweker, moeder onderwijzeres). Maar hij was ook weer snel uit Noordwijk verdwenen. De familie trok naar Rijnsburg en Willem ging van daaruit naar Leiden om er archeologie te studeren. Hij kwam later als archeoloog nog wel vaak terug naar de Rijnstreek om er onderzoek te doen, met name in de omgeving van Valkenburg (ZH).
In Noordwijk hebben ze hem – geloof ik – nooit meer terug gezien. Hij stierf in Amersfoort in 1979. In het Jaarboekje van de Vereniging Oud-Leiden van 1980 staat een mooi In Memoriam over hem.
BLOGnoordwijk 
Willem Glasbergen was gehuwd met Ernestine Duijvis, die uit een vooraanstaand geslacht van koopmannen kwam.
Haar vader (Teewis Duijvis), was een directe nazaat van de oprichter van het voedingsmiddelenbedrijf Duyvis uit de Zaanstreek.
Haar overgrootmoeder (Debora Geertruida Verkade), was een afstammeling van de oprichter van de bedrijven "Verkade" en "De Ruyter" te Zaandam.
En haar bet-overgrootmoeder (Maartje Honig) …uit een familie van industriëlen uit Koog aan
de Zaan.