In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken is ‘dood’ een relatief begrip met weinig eeuwigheidswaarde. Je kunt er even bij stilstaan en er bedroefd over zijn en je kunt er bang voor zijn. Maar uiteindelijk gaat het allemaal over. Lees het gedicht van Albert Verwey uit 1936 (één jaar vóór zijn dood):
 

SCHUIF OP NAAR ‘T GRAF

 

Schuif op naar ‘t graf: uw huis moet leeg.

Een nieuw bewoner staat ervoor.

Hij is nu jong en gij zijt veeg.

Zijn voet volgt in uw spoor.

 

Benijd hem niets: de tijd is kort.

Een ander volgde alweer zijn stem.

Ge ligt nog nauwlijks of hij stort

U na en wacht op hèm.

 

Uit de bundel: In de koorts van het kortstondige (1936)
 
Vergankelijker dan zo kun je met de dood niet omgaan, zou ik denken. Maar De Terebinth, “Vereniging voor Funeraire Cultuur”, hanteert andere opvattingen. Die vereniging wil zich niet neerleggen bij de gedachte dat ook Grote Schrijvers misschien al lang tot stof en humus zijn weergekeerd. De Terebinthers willen in ieder geval de grafstenen, waaronder auteurige as en humus verzameld zijn, voor de eeuwigheid bewaren. En nu zijn – volgens het Leids Dagblad van gisteren –  de stenen van Albert Verwey en Maria Dermout toe aan een grondige opknapbeurt.
 
Maar Albert Verwey heeft wat mij betreft zulk een nagedachtenis helemaal niet nodig, evenmin trouwens als die andere Grote Noordwijksche Schrijver Henriëtte Roland Holst. Beiden zijn vereeuwigd langs de rand van de weg of op een mooi verstild dorpsplein en dat eerbetoon is veel sprekender.
 
De stichting gaat ook in de weer met het graf van Maria Dermout. Nu hééft Dermout wel een beetje meer nagedachtenis nodig (hoewel haar ‘Verzameld Werk’ al veel monumentale trekken vertoont). Maar het ware me liever geweest als ze ter hare nagedachtenis een mooi borstbeeld hadden geboetseerd en een plek hadden gegeven nabij ‘de Blokkendoos’, haar oude woonstee aan de Atjehweg op het hoge duin dat Noordwijk aan Zee van Binnen scheidt. Een beetje met een schuurspons op een grafsteen raggen en de letters opnieuw inverven brengt Dermout vanuit het verleden niet dichterbij.
 
Beetje gedoe dus allemaal, daar op de Algemene Begraafplaats in Noordwijk aan Zee. Met een parafrase op de eerder gememoreerde woorden van Albert Verwey himself:  "Het graf moet leeg. Een nieuwe bewoner staat ervoor."