Een QSL of QSL-kaart is een soort postkaart die zendamateurs gebruiken als schriftelijk bewijs dat een bepaalde verbinding heeft plaatsgevonden tussen 2 stations. Contact dat voor de eeuwigheid wordt gecodificeerd, alhoewel, eeuwigheid: hierbij de bijna vergane restanten van een QSL-kaart van Rudolf Tappenbeck die in de Villa Margaretha in Noordwijk (PCTT) blijkbaar contact had met een station in Upstate New York (U2BY) op 1 en  7 februari 1925. Achter die code U2BY ging blijkbaar ene heer Oeller schuil, die woonachtig was aan de Oneida Street in Schenectady.
 

Veel enthousiasme,want veel uitroeptekens: “audibility – r9!! (on 2 tubes!!) – Tone: ICW-Low Pitch. Signed and dated Feb.8, 1925”.  Rudolf Tappenbeck – trots lid van de Noordwyk Radio Club – was niet zomaar iemand in deze tak van sport: samen met Henk Jesse uit Oegstgeest (de zoon van) en zijn broertje Wolf had Rudolf in december 1923 voor het eerst een radioverbinding over de korte golf gelegd met de Verenigde Staten, wat in die tijd weliswaar een illegale, maar juist daarom ook grootse prestatie was.  Noem dat nog maar ‘amateurisme’.
 
Wat de QSL-kaarten betreft: De benaming komt van het woord QSL uit de Q-code wat wil zeggen “Ik bevestig de ontvangst”. Veel landen (ik weet niet of dat ook voor Nederland geldt) reiken certificaten uit als je uit een bepaald land een bepaalde hoeveelheid bepaalde kaarten hebt verzameld. Er is ook een gulzige handel in deze kaarten op internet.
 
De volgende gegevens vindt men vaak terug op een QSL-kaart: de roepnaam van beide stations een rapport over de kwaliteit van de verbinding (RST), de gebruikte frequentieband en frequentie de gebruikte modulatie en de tijd (altijd in UTC).
 
Nota Bene: Henk Jesse overleed in 2001 op 95-jarige leeftijd. Hij was in gespecialiseerde kringen beroemd vanwege zijn prestatie om – met o.a. de Tappenbecks – in december 1923 een verbinding te leggen met de Verenigde Staten. Maar hij is ook beroemd vanwege alles wat er na kwam:  Jesse had geen zendmachtiging en ondanks (of juist vanwege) zijn prachtige prestatie moest hij voorkomen bij de katonrechter, die hem schuldig bevond aan illegaal handelen. Jesse procedeerde tot aan de Hoge Raad, maar bleef schuldig. Zijn straf was dat hij geen zendvergunning kreeg. Pas 60 jaar later (ZESTIG JAAR LATER!) ontving Jesse alsnog zijn zendvergunning. Hij hoefde er geen examen voor te doen. Dat nog net niet.