Sommige foto’s zijn zo scherp dat je je er als het ware in in kunt zoomen. Een soort Google Time heb ik het wel eens genoemd. Deze foto is helaas niet zo scherp anders had ik me virtueel en onvoorwaardelijk bij een raampje van de achterste wagon genesteld.
Het moet een bijzondere gelegenheid zijn geweest. Normaal gesproken reed de elektrische tram met één motorwagen en één bijwagen. Hier rijdt een motorwagen met 2 bijwagens én nog eens een bagagewagen (of althans iets dat er zo uitziet). Het is de vraag wat voor gelegenheid het was, uit de bijschriften wordt daarover niets duidelijk. Geen algehele feestdag of een bijzonder onthaal, want anders waren er wel meer mensen op straat geweest. Nu staat er alleen een wat verlegen poserend meisje in een strak gesteven wit schort links op het beeld.
De feestgangers zitten – opgedoft en al – in de tram en maken blijkbaar een feestelijke rondrit. Ter ere waarvan is al helemaal niet helder, maar feestelijk moet het in ieder geval wel geweest zijn.

deze=mooi zeg…
zou ik dat ook kunnen doen?
in die lege hokken van mij?
……want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. (Het Huwelijk, Willem Elsschot, 1934)
maar bij mij komt die weemoedigheid pas in de ochtend?
ach nee tuurlijk komt tie in the twillight houres