versteeg

Het AMVJ-gebouw in Noordwijk was wat mij betreft een oogverblindend voorbeeld van de Art Deco architectuur die je in het oude Nederlandsch-Indië wel vaker aan kon treffen (naar mijn gevoel in ieder geval vaker dan in Nederland zelf). Ik kan niet achterhalen wie de architect was, maar wie het ook was, het moet een klasbak geweest zijn: zoveel stijl, zoveel gevoel voor de goede maat, zoveel gevoel voor ragfijn lijnenspel. Zoveel van alles.

Het was gebouwd als restaurant (“Maison Versteeg“) en na de Japanse bezetting werd er door de Amsterdamse Maatschappij voor Jongemannen, later de Algemene Maatschappij voor Jongeren (AMVJ) een jeugdherberg in gevestigd. Die functie behield het gebouw tot vrij recent toen het werd overgenomen door de Bank Indonesia die – met alle gevoel voor schoonheid, integriteit en soliditeit zoals we de banken tegenwoordig kennen – onherstelbare schade toebracht aan deze grootse schepping. De deconstructie van deze schoonheid is treffend in beeld gebracht op Priambodo Prayitno’s Site.

“Het AMVJ-gebouw in Noordwijk”: het gaat natuurlijk om een ‘ander’ Noordwijk dan de Hollandsche badplaats die eigenlijk in dit blog aan de orde is. Dit gebouw stond in het gedeelte van het vooroorlogse Batavia, dat ‘Noordwijk’ heette en bekend stond om zijn chic, zijn pracht en zijn praal.

 Hád dit gebouw maar in Noordwijk (ZH) gestaan: was er maar eens iemand geweest die met evenveel gevoel zo’n prachtig gebouw in Noordwijk had neergezet. Als ik projectontwikkelaar was geweest en het Noordwijkse gemeentebestuur mee had kunnen krijgen had ik in dat verdoemde Gat van Palace een exacte kopie van “Maison Versteeg” annex het AMVJ-gebouw laten verrijzen. Als eerbetoon aan dit gebouw én aan dat ‘andere’ Noordwijk in Batavia/Nederlandsch-Indië.

Aardig is nog om op te merken dat “Maison Versteeg” gebouwd was pal naast het klooster, annex meisjesinternaat van de Zusters Ursulinnen in Batavia (links op de foto). Daar ging Nicolina Maria Christina Sloot als jong meisje naar school, vóórdat ze als Melati van Java een groot schrijfster zou worden, vóórdat ze naar Nederland zou emigreren en vóórdat ze in een hotel in dat andere Noordwijk (aan Zee) zou sterven op 13 juni 1927, “voorzien van de H.H. Sacramenten der Stervenden”, zoals geen biograaf nalaat op te merken.