fotoEr is een prachtige website met een uitputtend overzicht van schoolplaten zoals die vroeger wel in de klas hingen. Aardrijkskunde, de bijbel, biologie (flora en fauna), alle leerstof was wel in een kleurrijke plaat te persen en op een verstolen achternamiddag kon je al zappend over die platen heerlijk wegdromen. Bijgaande platen hingen niet bij ons in de klas, maar dat was ook niet nodig.   Voor deze platen hoefde je maar op je fiets te stappen en binnen 10 minuten had je het hele beeld live op je netvlies. Maar voor de gedepriveerde kinderen in het noorden, het oosten en het zuiden (en in Indie en Suriname en de Antillen) waren dit soort beelden televisie-avant-la-lettre. Het moest ze niet alleen een beeld, maar ook een gevoel geven van wat er in Nederland allemaal te koop was. Een soort culturele canon.

Noordwijk was ook opgenomen in die canon. En ook al hadden al die kinderen van Noordwijk geen weet, ze kregen er toch iets van mee. Van het Vinkenveld aan de voet van de Zuidduinen. En van de Bronsgeest die reikte tot aan de Haarlemmertrekvaart. Met een beetje goede wil zijn die beelden nog steeds met het oog te vatten. Maar de schoolplaten niet meer. Terwijl je eigenlijk het gevoel hebt dat de schoolplaten echter waren dan de werkelijkheid: ze boden meer ruimte om er in weg te dromen.