Huis ter Duin was indertijd een hotel met aanpalende tennisaccomodatie en tegelijk een bloembollenexportbedrijf (deftiger in Tappenbeckiaanse bewoordingen: “Tuinbouw-Etablissement”). Maar die twee neringen liepen welderis door elkaar, zoals op deze twee zijden van één kaart.

We schrijven 1915, het was oorlog en omdat de kaart naar München ging moest ook Auslandstelle Emmerich er even aan ruiken. Maar die ‘gab es alles frei’.