Ik herinner me de winter van 1962/63, waarin delen van de zee compleet bevroren waren en wij op niet ongevaarlijke manier schotsje ging springen. Ik herinner me dat mijn grootvader (die van 1886 was en altijd op Noordwijk was gebleven) meldde dat hij dat nog nooit eerder gezien had. Nu krijg ik deze foto onder ogen van een heuse ijsberg op het Noordwijkse strand in februari 1929. Ik achterhaal viavia wel dat het in die dagen stevig gevroren moet hebben, maar niet dat de zee bevroren was. Hoe deze “ijsberg” zich kon vormen is mij niet bekend.
BLOGnoordwijk (Heimatsammlung) 
Bij oostenwind en strenge vorst raakte begin januari 1963 de zee bevroren tot enkele honderden meters van de kust. Mijn opa van toen 93 jaar had dit eveneens nog nooit gezien, toen mijn vader hem ophaalde, terwijl hij altijd in het Langeveld gewoond had en regelmatig strenge winters had meegemaakt. Het duurde echter maar een aantal dagen, , want toen de wind naar het westen ging draaien, brak het ijs en kruide dit het stand op en op elkaar enkele vloeden er overeen en met de kou werden dit de ‘ijsbergen’, die na de dooi begin maart tot in mei nog niet allemaal verdwenen waren. De bevroren zee was zeer gevaarlijk om op te lopen en dat daar toen geen dodelijke slachtoffers bij gevallen zijn, was een geluk te noemen. Het dorp was zeker een aantal daten geheel geïsoleerd, voordat de wegen weer begaanbaar waren.