
De kaart ging in 1925 van Noordwijk naar Magdeburg in Duitsland en was geschreven in het Duits. Nu weten we onderhand wel dat de Duitsers in het algemeen een volstrekt onleesbaar handschrift hanteren, zoiets tussen het Gothisch en het Spijkerschrift in. Hier had men nog wat hulplijntjes getekend, waarschijnlijk om de kinderhand die dit schreef een stukkie op weg te helpen. Dat is wat mij betreft volledig mislukt, want het is volkomen abacadabra, wat hier allemaal is gesteld. Als ontvanger kon je alleen maar vaststellen dat dit een ‘onleesbaar aardige kaart’ is.
Nota Bene Hendrik-Jan (dank!) maakt mij naar aanleiding van alle ‘onleesbaarheid’ hierboven attent op het zgn. “Sütterlinschrift”, waarvan diezelfde ‘/ onleesbaarheid’ een proeve zou zijn. De graficus Ludwig Sütterlin (1865 – 1917) was er de ontwerper van en hij ontwierp het schrift in 191 op verzoek van het toenmalige Pruisische ministerie van onderwijs. Het schrift werd vanaf 1915 eerst in Pruisen, later ook in andere Duitse Länder ingevoerd en werd gehanteerd tot 1941 toen de Nazi’s het om de een of andere reden verboden. Je kreeg toen het “Deutsche Normalschrift”, dat op zijn beurt in 1953 weer werd vervangen door het zgn. Lateinische Ausgangsschrift”
Laat onverlet dat het desondanks voor mij nog altijd onleesbaar blijft, ook ondanks onderstaand lijstje van verklarende lettertekenen:


Wat ik er uit op kan maken: Lieber Wolfgang…?..?ist zu schön..dorf ins. Blijft een lastig verhaal 😉
Zie Ludwig Sütterlin, Wikipedia.