Automatiek van Rooijen in de Hoofdstraat was in Noordwijk dé pionier van fastfood, ook al heette het toen nog niet zo. Ik weet niet wanneer Van Rooijen begonnen was met deze nering, maar in mijn beleving was hij de eerste (Van Westerop in Noordwijk Binnen een goede tweede). Van Rooijen was een echte automatiek, met van die batterijen vakjes-met-ruitjes, waarachter koude slaatjes of warme croquetten lagen te wachten op verorbering. Een kwartje ingooien was al genoeg. Deurtje opentrekken en huppekee. Voor patat moest je aan de balie zijn, die was niet geautomatikeerd, evenmin als het ijs dat je hier ook kon kopen en de erwtensoep in de winter.
BLOGnoordwijk (Heimatsammlung) 
Uiteindelijk was het een verzamel bij een komst van de Zeesse jeugd geworden ,die iedere avond hun frietje en cola scoorde en hun ervaringen van die dag vertelde.
zaterdag diep in de avond als de kroegen gesloten waren dan kwamen de youngsters op het laatste appel voor hun laatste afzakker dan kon het weekend beginnen.
van orziene was het een bakker en ergens in belgie had men friet zien verkopen met een bollen reiziger die in Amerika de eet gelegen heden zag de zilver kleurige diner die een goedkope snelle hap verzorgde.
de opkomst en hamburger cultus die hier nog moest beginnen,de snack cultus is altijd een strijd geweest tussen de bitterbal de gehaktbal de kroket en de hamburger weggespoeld met liters cola.
een patatje oorlog kwam veel later en dat kwam omdat de Britten hun vis en chips hadden met azijn en ketchup.
patatje rotzooi werd er verkocht met pindasaus en uien mayo en curry.
alles gooide men op de friet tot zelfs sambal aan toe.
het begon dan allemaal eenvoudig in een tijd dat men snel tevreden was omdat men niks gewend was en men begon met mayo en piccalilly op de friet van grote bonken.
in Amerika was men zelfs begonnen met lunch car met een paard ervoor.
de creativiteit in de snack keuken kent geen grenzen en de frikandel werd behangen in al zijn specialiteiten,uiteindelijk eindigde het met de pizza en tussen door de loempia en donor en falafel cultuur met de korte hit broodje kapsalon ,zoiets zoals bij ons de plaatselijke fans van broodje vlam.
eat zeggen de amerikanen en wij haalde de vlaamse friet en nassi ballen met bami ballen en de worstfrites.
alle soorten ijs en neon reclame om de smaak en de eetlust op te wekken met de juke box op de achtergrond met wanda jackson have a party tonight.
a en p is nog zoiets en sate en yambolaya kwam ook nog langs een droom is een droom en blijft dikwijls een droom want we moeten blijven veranderen zoals nu de sport voeding en dranken met afvallen op de racefiets en toch calorieën erbij laden….de hype de racefiets netwerken en contacten op de fiets…zoekt je een vriendin neem de fiets en praat over fietsen hipsters en modieuze sport kleding alles is kunstmatig niet meer echt de tijden van van rooyen zijn definito voorbij.
de bockworst van de man van de knakworst uit zutphen en de franfurters waren met de brommers de hype in fifties en sixties en nu moet je komen met trendy broodjes met exotische namen en de prijzen liegen er niet om…bij v rooyen de caddy had je voor een sparrel broodje halfom en broodje gelardeerde lever of fricandeau…
buddy holly en james brown zijn vervangen en snack en sociale contact wereld is veranderd…
aanpassen is de enigste optie,…en ze leefden nog lang en gelukkig…cijfers en statistieken liegen niet,…
Als de keukenbrigade de achterdeur van zo’n rijtje krokettenluikjes had laten openstaan, dan kon je je voor dat ene kwartje meerdere versnaperingen toe-eigenen door met je arm door het luik de boven- c.q. onderliggende vakjes te legen. Je liep dan wel een groot risico op een verbrande vlerk omdat Bram of één van de andere koks, als die het in de smiezen had, geheid een grote schep gloeiend hete krokettenvulling over het betreffende ledemaat uitstortte!
in Katwijk was dit concept…twee maal gekopieerd…in de voorstraat door Zuiderduin en in de Prince straat door Koelewijn….
Prachtig verhaal Jan! Ook mooi is dat de worst frites daar nogal gewild waren. Een van de gasten was nogal zuinig aangelegd en wilde het zekere voor het onzekere verruilen. Mag ik een duppie lenen ander mot ik eenkwartje aanbreken. Origineel waar, niettan Cor? Cor wilde toentertijd ook alle andere bietsers verzekeren van het feit dat hij z’n -uit het vakje getrokken- Tom Pouce een weing wilde delen. Daartoe pakte hij het bovenste plak gebakken bladerdeeg op en gaf daar een kwijlende lik over. Klaar.
die worstfrites iets apart…schijf boterhamworst en gepaneerd gefrituurd,…