wolf

De foto is niet zo heel erg scherp, maar daar gaat het nu niet om. Het winkeltje rechts werd later gedreven als modemagazijn door de Dames De Wolff, dat weet ik nog wel. Maar eerder, zo rond de tijd waaruit deze foto dateert (1900), was er een kattelieke beelden-, annex kerkboekenwinkel gevestigd. De naam van de uitbater ben ik vergeten, maar niet het verhaal van mijn (roomsch-kattelieke) opa.

De winkel kende een etalage aan de zijkant, die vol stond met allerlei heiligenbeelden: van complete kerststallen, tot beelden van het Heilig Hart, van Jezus zonder Heilig Hart, van Maria, de Heilige Antonius en vast ook nog een paar beelden van de Heilige Jeroen. Gipsen dingetjes, die men als devoot katteliek graag in de huiskamer had staan. Onder het raam van de etalage was een kleine opening als ontluchting voor het raamwerk. Opa en zijn vrinden – rond de 15 jaar oud – presteerden het op een avond om met een dunne stok door het ventilatiegat heen alle gipsen beelden van kant te maken. De stok zwiepte alle heiligenbeelden ondersteboven, het gips moet volgens opa in de rondte hebben gespat. Ze hielden niet op tot alle beelden vernietigd waren en namen vrvolgens de snelste kuierlatten die ze konden vinden.

Grootvader schijnt nooit betrapt te zijn geweest, hij kwam nimmer in het gevang en hij werd wél ge-excommuniceerd, maar dat was vanwege een andere doodzonde (hij had een algemene vakbond gesticht). Een heiligenbeeld of zelfs maar een simpel kruisbeeld heb ik nooit ergens in zijn huis gezien.

Een dikke 75 jaar later kon opa het verhaal nog steeds niet met droge ogen navertellen, het deed hem nog steeds veel plezier. Toch dacht hij wel in de hemel te zullen komen.