Eerder hadden we hier een prachtig filmpje en het boeiende verslag van de brand in het Palace Hotel in december 1978. Beiden van de hand van Rob Caspers. Nu het vervolg op dat eerste filmpje, het tweede deel van het tweeluik: de restanten, het rampentoerisme en tenslotte: de sloop. Met veel dank aan Rob, die hieronder dit tweede deel van de film nog eens toelicht:

De beelden zijn afkomstig van 2 filmers: eerst kijken we door de lens van Koos Kleton, een bekend Noordwijks amateurfilmer die helaas niet meer onder ons is, hij werd geboren in september 1904 en overleed in augustus 1997 . Zijn films zijn naar Beeld en Geluid in Hilversum gegaan, alwaar een gedeelte van zijn collectie is en wordt gedigitaliseerd. Via dat kanaal zijn deze beelden afkomstig, met vermelding van zijn naam. Zijn bijdrage bestaat uit de eerste 4 minuten van deze montage, met een weergave van de overstelpende belangstelling die Noordwijk die zondag ten deel viel, en tevens een paar beelden van twee dagen later toen de rust was weergekeerd.

Vanaf dat punt gaan we verder met de beelden van Rob Caspers, die ook DEEL 1 monteerde. Vanaf april 1979 was al duidelijk dat redding uitgesloten was en werd het gebouw dichtgespijkerd. In het jaar dat volgde werd slechts een gedeelte van het terras afgebroken – er was gebleken dat daar nooit een passende vergunning voor was afgegeven. In het gebouw zijn ook in 1980 nog brandweeroefeningen gehouden, maar daarvan zijn de beelden niet in deze montage opgenomen. Eindelijk werd in juni 1981 begonnen met de sloop van het Palace Hotel. Dat leidde midden in de zomer tot consternatie toen er bijna een ongeluk gebeurde, de metershoge schoorsteen werd op een onveilige manier naar beneden gehaald en dit had grote gevolgen kunnen hebben.

In augustus werden de laatste stukken hoogbouw geslecht, met daarvan weer beelden van Koos Kleton. De camera van Caspers was defect en had serieuze problemen met de belichting. In september werd de sloop afgerond en bleef er een zandvlakte met hekken eromheen over. Dit zandgat kreeg onmiddellijk de naam GAT VAN PALACE…en zo heet het nu nog. Omdat er erg veel zand uit het gat het oude zeedorp in waaide werden er in plaats van hekken nog een periode dichte schotten geplaatst, hoewel dit weinig soelaas bood. Ook helmgras dat werd gepoot mocht niet baten. Uiteindelijk werd in het voorjaar van 1983 het Gat betegeld en werd het een openbaar plein, hoewel eigendom van Ronnie van der Putte sinds 1979.

Ik heb de ontwikkelingen aldaar uiteraard al die jaren van zeer dichtbij gevolgd, al was het maar uit angst dat er onverhoeds zou worden begonnen met bouwen. Per slot van rekening is het een aantal malen gebeurd dat er plotseling hekken verschenen, de tegels eruit werden gehaald en weer teruggelegd. Ik herinner mij de spiegeltent die net zo snel weer verdween als hij gekomen was. Het protest dat wij als belanghebbenden en bewoners via advokaten indienden tegen de gemeente over het met zes meter ‘opschuiven’ in zuidelijke richting van het hele bouwplan, waardoor het gehele uitzicht naar zee grotendeels of geheel zou verdwijnen; maar tevens de waardedaling van onze panden die dat ten gevolge zou hebben. En dat dat protest vruchteloos bleef omdat het ‘binnen de grenzen van het bestemmingsplan’ bleef.

Ik herinner me de kunstzinnige schilderingen van Hennie Bal, het basketbaldoel dat er heeft gestaan, alle vlaggenmasten die er sierlijk omheen stonden. Maar ook de schaatspret die het plein bood toen de Brandweer tijdens de strenge winters een paar keer het Gat in een heuse ijsbaan veranderde. Ach, het Gat is na al die jaren net zo onlosmakelijk verbonden met de Noordwijkse Boulevard als het parkeerterrein ernaast, dat immers vóór de oorlog ook nog bebouwd was….