De foto was aanvankelijk in zwart-wit totdat iemand besloot om er eens wat kleur in te brengen. Maar die iemand was ongeduldig van aard en hield er halverwege genoegzaam mee op, daarmee een kaart de wereld in sturend, die ik als verkoper voor mijn verdriet niet over de toonbank zou durven schuiven, tenzij als curiosum.
In die laatste hoedanigheid komt die foto dan ook hier naar voren: Noordwijk in zwart-wit-kleur. Eerst grijs dan wit dan blauw, schreef oud-Noordwijkse Margriet de Moor. Zoiets.


denk de meest realistische foto ooit genomen zoals de badplaats op zijn best en hoogtepunt was en die het identificeren van mijn generatie een gezicht in imaginaire tijds en beelden toegang verschafte zoals die nooit meer tot hun zal voegen door de onontkoombaarheid van een palet van situaties en omstandigheden die zich liet opleggen door de drang naar anders en steeds meer.
zoals alles en iedereen in zijn eigen valkuil op de bodem terecht kwam en de boobytrap afging
en dat lege trechters gaf op een strook die eigenlijk een feest plaatje van vreugde en verpozing moet zijn te wezen in ieder geval proberen te wezen zijn.
men zaaide de commercie en oogstte de huidige situatie die niets vertelt en niets te zeggen heeft denk dat er blinden aan het stuur stonden verblindt in ieder geval door korte termijn denken en geen oog voor uitstraling diepgang en fantasie…het zei zo de dag nam zijn eigen vorm en vergetelheid aan,…
Mooie verzuchtingen, Klaas
dank u…verzuchting de ijdelheid van de hoop die langer weg blijft dan de troost,…