
Ze hadden er natuurlijk met hun fikken van af moeten blijven, die Duitse bezetters. Maar als er dan toch iets moest worden neergehaald, dan hadden ze dat wel met Huis ter Zee mogen doen. Een onooglijk, massief stuk fun-architectuur, waar niemand ooit veel boodschap aan heeft gehad.
Dan de Villa Seehorst in al zijn pracht en praal en Hotel Oranje, v/h Hotel Van Ruiten: juist die gingen naar de filistijnen en Huis ter Zee bleef staan.

Maar ja…… in de jaren vijftig-zestig waren ze al snel weer welkom (centjes)!
Nog sterker. Als jochie in de jaren 1950 op vacantie in Noordwijk aan Zee, bleken er nogal wat gasten uit het oosten, die trots en luidkeels aan hun familie kwamen showen, waar ze tien jaar eerder gezeten hadden. Ik was wat bang voor die harde stemmen, maar mijn vader legde uit wat ze zeiden.
wat is dit toch mooi om zulke beelden en gedachtes die erom heen rond dolen kan je dit al niet overslaan en zelfs als een vergeelde bladzijde er uit scheuren is een daad tegen jezelf de sfeer van dit is het en niet anders druipt er in vette tranen vanaf dat niemand dit heeft bevat en het toch weer niet terug plaatste zegt veel over hoe het conflict in elkaar steekt de wachttoren waar ik even dacht toen de geluiden uit t zeepaardje omhoog stegen dat jimi hendrix eraan kwam en johnny bristol vroeg om bijstand voor het hoogste geluk wat er bestaat cocaine in mijn ziel en hart net als jimi was deze setting een gegeven van hedonisme en universele meta fysica waar men decennia s over causerieën de wereld in hielp met hulp van riders on the storm in dat huis waar ze geboren zijn de jongen in de rolstoel waar niemand meer aan denkt en de wind gierde om de toren en killers on the road en de meisjes houden van hun man en alleen met de verkeerde sokken aan is de relatie verworden tot een wanhoops- offensief want niemand weet nog na duizenden jaren hoe de emoties werken en de persoonlijkheden tot staan stand zijn gebracht in hun behelpende perfectionisme die tegen begon te werken en de golven van de branding sloegen gaten in dijk en duinen liep de duinen af en uit de paddock kwam huis of de reizende zon van de animals….
Johny van Doorn zou dit prachtig hebben kunnen voordragen axioma! Wat een dichters en filosofen onder de Noordwijk bloggers, chapeau!
dank u imthorn b..ben er gelukkig mee…