Waarom dat nu allemaal zo moet: “Hôtel” met een accent circonflexe op die ‘o’ en “Noord-Zee”gescheiden met een verbindingsstreepje, weet ik niet. Maar het staat wel chique 🙂
Blog5605: Hôtel Pension “Noord-Zee”
Waarom dat nu allemaal zo moet: “Hôtel” met een accent circonflexe op die ‘o’ en “Noord-Zee”gescheiden met een verbindingsstreepje, weet ik niet. Maar het staat wel chique 🙂
BLOGnoordwijk (Heimatsammlung) 
Noordzee staat er dan nog in onze imaginaire interpretaties van tijd ruimte en beleving.
wij hebben de keus van opbouwen en neerhalen.
de afweging lijkt soms eenvoudig en dan weer moeilijk.
in de helden voor een dag gaat de snelheid van tijd ruimte en beleving steeds sneller en als die gevestigd lijkt gaat het tempo steeds sneller het versneld in zijn versnelling.
een enkele maal als het zo uitkomt bewaard men iets net als een museum een compensatie is voor de genoegdoening dat we geen vrede konden beschikken over de huidige of voltooid verleden tijd.
in de tijd en ruimte die we schematisch in thema s hebben vast gesteld moet het veranderen en we weten dikwijls niet waarom het moet veranderen zo snel dat je schaduw sneller gaat als het stoffelijke kan en wil.
het wordt natuurlijk gestuurd al nemen we de beslissingen zelf zo lijkt het.
we zijn er vatbaar voor en normaliseren het in percepties van situaties en omstandigheden van de omgeving.
nostalgie is de contra exponent van het moderne een hang naar ergens wat er niet meer is en waar we in dat moment tijd moeilijk schijnen te hebben ons te plaatsen in dat moment tijd.
exponent is een macht verheffing die zich telkens malen verheft dus steeds groter en anders er uit ziet.
het heeft de neiging zichzelf met zichzelf te exponeren.
dus dat verklaard het steeds sneller gaan van de beleving in zijn beleving van zijn omgeving.
elektronica en computers versnelde dat en de vraag is hoe lang past men zich aan het gestelde.
in het bouwen schijn je te zien in wat voor geestelijk gestelde toestand architecten het pand in zijn vorm neer zetten.
en hoe lang het zich verschijnt in de verandering er om heen de flatbouw uit de sixties en seventees schijnt zijn tijd gedateerd te wezen iemand heeft het toen mooi of modern genoemd nu hoor je er nog weinigen over,maar in wat voor vorm zouden dan nu gaan bouwen nu de tijden niet bestand zijn voor de fundering van wat moet gebeuren tenminste er gebeurt niets en dat schijnt ook een kunst te wezen het verleggen van de beleving van de tijd en zijn percepties want je zal ergens naar moeten kijken of zal het luchtledige het nieuwe modernisme moeten zijn…roepen dat het mooi is en er staat niets….de verkeerde bril kan ook,…
de natte dagen van augustus deden de stemming van de mensen geen goed,die aan het mooie weer moesten verdienen haalde hun target niet en de bezoekende toeristen liepen zonder hun terras en strand vertier doelloos rondjes in de winkelstraat.
de stemming is neerslachtig en lijkt op het laatste protocol van de existentie die genomen moet worden met het uit dienen van een aflopende zomer die opbrand als een kaars flikkerend in de koude westen winden.
misschien zonder en moeilijk om er inzicht in te verkrijgen werden de verwachtingen niet gehaald onder de druk der omstandigheden.
opmerkelijk lijkt dat consumptie patronen in een split second die onder enkele jaren viel snel veranderd schijnt te zijn.
de patronen en de lat liggen op een andere hoogte men schijnt boven zich uit te zijn gestegen de hogere consumenten eisen huidige tijd leveren hun tol af.
panden gaan leeg en staan leeg en komen moeilijk weer tot wasdom.
de traditionele uitbater is vervangen door de marketing manager met zijn gelikte bedrijfsplan en doorlopende krediet die het nakijken gaf aan de kleinschaligheid van de zelfstandige met zijn vast geroeste patronen en tradities.
de prijzen waren het enigste wat veranderde maar de verwachte voorzieningen in het gebeuren bleven weg.
omrekenend in de oude guldens hielden het publiek thuis niet verder dan de super mercado en het consumenten vertrouwen zakte door de vloer.
de nacht brak de dag de dag kwam niet verder dan de nacht en de pas op de plaats was een jaren lange exercities omdat de mensen van de cijfertjes er niet meer in wilde stoppen dat goed was dan hun eigen belang.
lange zomer dagen veranderde in een grijze lucht waar de moessons in de tropen jaloers op werden de zondvloed was los gelaten de ark moest dan gebouwd worden en de laatste verzameling scheen te starten.
warm zand dat je voetzolen verbranden en een celluloid afdruk achter lieten in het mulle zand.
sommigen wilden het seizoen proces van het geheel opnieuw in richten en opnieuw in een doorgelicht doorgerekend strategie model persen weer in het allereerste begin opstarten.
niet ergeren maar verwonderen mompelde weleens iemand en de toekomst die er niet kan zijn alleen door veel zon op komsten mee te maken was met meer prioriteiten ingewijd dan het verleden met het versleten raamwerk van de verloren energie.
uiteindelijk ging het zieltogend door zoals het was begonnen en men wende er aan dat er uit de machine niet meer pecunia kon komen zo hij capaciteit had de verhitte booming was een verloren utopie die zich in andere richtingen had verplaatst.
toekomst verleden heden de tijd was een thematiserend proces van oude Babylonische stammen verloren in de spraak verwarring na de hemel bestorming de bomen groeiden in
hun parallelliteit van het bestaande gegeven mee.
achter buro,s die opgestapeld stonden verdieping na verdieping en er stonden wat analyserende kenners buiten te roepen dat het anders moest…werd met pennen streken carrières gebroken er scheen weinig meer gemaakt te worden de industriële revolutie eiste zijn tol na de welvaart toen die na enkele diepte gangen was bereikt …men scheen de volgende stap niet door te krijgen en toch wilde men verder onder oude aannames…er was nog een deur iedereen keek er naar die bleef voorlopig of voorgoed dicht of gesloten ontoegankelijk…. in ieder geval het zat muurvast in het existerende milieu,…