Het stuk duin was aangelegd als een soort van wandelpark. Al heel vroeg, aan het einde van de 19e eeuw. Het gebouwtje beneden was de Laiterie, waar gasten van Kurhaus Huis ter Duin geacht werden even uit te rusten en te genieten van een drankje en een hapje. De voetpaden waren er keurig in aangelegd. Geen olifantenpaadjes. De villa rechtsboven werd nog bewoond door de schilder Leo Klein Diepold, die getrouwd was met (en later weer gescheiden van) de dochter van de Grote Baas van Huis ter Duin: Hermina Tappenbeck.
BLOGnoordwijk (Heimatsammlung) 
olifanten paadje is de korstte weg van a to b zelf gecreëerd door de verkeer deelnemer en je komt zo overal tegen. je snijdt de route af en de rest volgt te zijnentijd tot dat het pad is uit gesleten zo liggen in duin de ruiter paden en mtb paden en waar is het zand heen gegaan ze zijn soms een meter diep meegenomen door de jaren en de tijden van velen.het schijnt volgens een belg die het over de frietkotten cultuur had diepere oorzaken te bevatten…tenminste als je een symbolisch parallel trekt,..http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/ode-aan-het-frietkot
Leuk om weer is iets te lezen van Huis ter Duin. Toen het hotel net open ging na de brand heb ik er nog gewerkt. Anders kon ik geen huis kopen in Noordwijk, – economische binding. Noorlanders, ik ken ze allemaal.
Gr