Met behulp van een dosis nekkramp ontvouwt zich hier een ontroerend mooi beeld van de Voorstraat in Noordwijk-Binnen, ergens in het jaar 1909. Alle, toevallig aanwezige buurtbewoners en winkelpersoneel staan erop en poseren geduldig voor de fotograaf. Zelfs het paard doet zijn best om onbeweeglijk te blijven. Links “Vleeschhouwerij Van Zandvoort” en daarnaast fungeert het sigarenmagazijn (van wie?) tevens als “Depot van Wijnen Noordman en Hartevelt Leiden”, twee Leidse handelaren in spiritualiën die blijkbaar samenspanden om hun nering zo goed mogelijk ook in Noordwijk af te zetten.
Je hebt mij op dit blog nog nooit zien schrijven dat alles altijd bij het oude had moeten blijven, dat alles vroeger mooier en beter was (quod non). Maar het is jammer dat in ieder geval dít beeld niet meer kon worden vastgehouden.
BLOGnoordwijk (Heimatsammlung) 
hele peloton herenhuizen een raam staat open er klinkt licht geschrei van een pas geboren baby uit van een bourgeois echtpaar een fluit schel van een stoomtram klinkt zich door de laan met lindebomen wurmt zich wat gedateerde wagons onderbroken door een slijpend geluid een kinderinternaat wuift naar de cameraman en daarnaast dagelijkse kinderen spelend met hun hoepel de slager onderbreekt zijn slachten enkele jaren later werd het traject gemoderniseerd een voerman laat zijn paard poseren in het licht van het vogeltje dat er vandoor ging in het ochtend gloren in de kleine wereld van iedereen zijn materie op de juiste plek en hoeveelheid gedoseerd net voor de lopengraven die wij niet hoefden te gebruiken de marges waren smal de strijd hevig daarna de roering twenties met zijn decadente feesten in flora en het hof die zelf in vertelvorm zijn tijd overleefde enkele vergeelde kiekjes vertelde ervan met weemoed en nostalgie zijn mode muziek en bugatti pur sang op de wegen der vrijheid naar het land van melk honing en overvloed die in macrosetting ook zijn eigen randen weer tegen kwam en waar die zelf in zich zelf twijfelde over koers en setting van het modus der façade retoriek in Deo volente,…
Zou mijn grootmoeder achter de fotograaf staan?? Zij zal toen 13 geweest zijn. Woonde toen tussen de slagboom en het gemeentehuis. In die tijd was het een levendige straat met vele winkels (ik geloof wel 3 vleeschhouwerijen) aan de doorgaande weg van noord naar zuid en v.v. Waar men een stop kon maken om te verpozen op het terras van het Hof. In een wereld zonder tv, mobiel of Ipad. Het dorp was klein en de wereld ver weg.
Mooie impressie Klaas!
Mijn opa moet toen 23 zijn geweest, Zeebad, maar die staat er niet op, helaas.
dank u wel,..leuk,..