De reddingsboot van de Noord en Zuidhollandsche was er gestald, maar het pand heette geen ‘garage’ te zijn, of  ‘remise’ of ‘botenloods’. Het heette simpelweg ‘redschuur’ en daarmee was alles ook wel gezegd, want veel franje zat er verders niet an.  Ik wist niet eens waar het precies gestaan heeft. Ik gok op deze plek, hoek Schoolstraat/Van Speykstraat.

Daar staat nu een kwasi-modernistisch pand uit de jaren zeventig of tachtig (architectonisch een volstrek verwaarloosbaar era). Aan ‘de redschuur’ zelf was als monument niet veel verloren gegaan. En toch: een monument is wat mij betreft niet zo maar een mooi hoop bakstenen bij elkaar, met tierelantijnen en een mooi dak. Een monument kanook een gebouw zijn, dat er helemaal niet zo fraai uitziet, maar dat toch in de beleving van de burgerij een speciale plaats inneemt. Een monument van cultuur-historisch bewustzijn.

In die zin zou de redschuur een monument genoemd mogen worden (als ze er nog zou staan). Het gebouw dat er nu staat zal never nooit een monument worden. Tenministe niet in ‘mijn beleving’.

NB Onderstaande foto krijg ik van Ron (2x klikken op de foto zelf):