Whoever de architect was van deze eerste versie van “Rembrandt”: hij moet een klap van de mallemolen gehad hebben, want zo maak je geen dak. Frutsels en fratsels die optellen tot een onoverzichtelijk geheel van dwars tegen elkaar opgelegde dakpannerij. De hele bliksemse boel, inclusief dat misvormde torentje sneuvelde in de latere uitbreiding. Dat was ook de enige mogelijkheid om aan deze dakkerige chaos een einde te maken.