Waarom je je op zo’n plek zou laten fotograferen is een raadsel. Het is een hele uitdragerij aan strandspullen daar in de deuropening van de bazaar van Jo van Kan. Bij uitstek de winkel waar je strandballen, badmintonsets en vliegers kocht. En die vervaarlijke, hardstalen strandscheppen, waarmee je naar hartenlust kwallen door de midden kon klieven (soms raakte je ongelukkigerwijze wel eens het beentje of voetje van een vriendje of een buurmeisje, dat gaf wel eens problemen). Verder een hele vitrine met ansichtkaarten, óók van kaarten die ik wel eens in dit blog heb gebruikt.

En tenslotte: Van Kan was blijkbaar ook agent voor de verzekeringsmaatschappij De Nederlanden van 1845, want anders schroef je zo’n bord niet aan de muur. Daarop ook vermeld de beide verzekeringsmaatschappijen Labor en Fatum, die in ‘de Nederlanden’ waren opgegaan, nu in de ‘Nationale Nederlanden’.