Ik heb er wel eens eerder over geschreven en anderen ook: Ohlenslagers autocircuit, oftewel de ‘Flying Arrow Renbaan’ was in de jaren vijftig en begin jaren zestig een geduchte kinderattractie in Noordwijk. Zelfs voor de televisie werden er wedstrijden georganiseerd en uitgezonden. Je trapte je drie slagen in de rondte en als de trappers iets harder gingen dan je beentjes, kon je nog lelijke verwondingen oplopen. Ik vond er in ieder geval helemaal drie keer niks aan.
 
Dat is één.
 
Een paar jaar geleden op vakantie in Oberösterreich, kwam ik via via bij alleraardigste mensen terecht die in de garage achter hun huis een zeilboot hadden liggen, die vrijwel niet meer werd gebruikt. De boot was in Noordwijk geproduceerd, in Jachthaven Flying Arrow. De boot héétte ook ‘Flying Arrow’. We voeren er drie rondjes mee op een nabij gelegen meertje in Tsjechië en legden de boot toen weer af op zijn stoffige rustplaats.
 
Dat is twéé.
 
Noordwijk? Flying Arrow? Zeilboot? Ik citeer uit de Wikipedia: “Rond 1967 startte Jaap Beukers met het bouwen van polyesterzeilboten onder de naam Flying Arrow in de jachthaven van Noordwijk. De naam Flying Arrow is waarschijnlijk ontleend aan de trapauto racebaan in Noordwijk aan Zee. Op het hoogtepunt werden er 600 Flying Arrow boten per jaar gebouwd. Rond 1985 was de rek uit de markt. Door concurrentie van de opkomende catamaran en surfplank werd het bedrijf verkocht. Zeilmakerij Mollers te Buitenkaag heeft productie van de Flying Arrow voortgezet tot medio 1990. Sindsdien is er geen Flying Arrow meer gebouwd.”
 
Dat is drie.