Van links naar rechts geparkeerd voor het Hof van Holland in Noordwijk-Binnen:
 

De Opel Rekord D werd gebouwd tussen 1973 en 1979 en al in 1975 waren er één miljoen van geproduceerd. De Rekord was er in vele vormen (bestel, twee- of vierdeurs, stationwagen, etc). Maar de aardigste was de diesel-versie, die een soort van bult op de motorkap had, vanwege dat de dieselmotor hoger was dan de benzinemotor. Je had ze ook hier in drie- en viertrapsversnellingen en bij de hele oude versies zat de pook gewoon achter het stuur. Die versie had dan ook nog een voorbank in plaats van twee voorstoelen.
 
De Fiat 1500 (en de 1300) werden gebouwd tussen 1961 en 1967, overigens niet alleen in Italië. Er vond assemblage van de auto plaats bij Zastava in het toenmalige Joegoslavië en bij Neckar Automobil AG in Duitsland. Het chassis van de Fiat 1500 vormde ook de basis van de zgn. Polski Fiat 125, die in Polen werd gebouwd. In Polen, maar ook in Hongarije werden ze vaak als taxi’s ingezet. De Fiat 1500 werd in het westen uiteindelijk vervangen door de Fiat 124 (waar die cijfernamen op waren gebaseerd, wist niemand.).
 
De Opel Kapitän P2 was er één uit een lange reeks van Kapitäns die al terug ging tot vóór de Tweede Wereldoorlog. De P2 kwam in augustus 1959 op de markt en tot eind 1963 werden er bijna 150.000 exemplaren van gebouwd. De topsnelheid was 150 km/u en dat had die Kapitän vooral te danken aan zijn zesklepper onder de motorkap. En dan deed-ie het ook nog vaak met drie versnellingen 9en de overdrive). De mooiste exemplaren waren degenen die van achteren diep naar beneden zakten. Als je hard optrok kon je met gemak de knalpijp laten ketsen op de klinkers.
 
 
Bij DAF maakten ze er helemaal een potje van, van de typenaamgeving. Op de foto een zgn. Daffodil die in tegelijk met de DAF 750 op de markt kwam. De Daffodil was eigenlijk een wat luxere uitvoering van de 750 en bedoeld voor de Amerikaanse markt (veel chroom en glitter). En binnen dat hele Daffodilgedoe had je dan nog drie types (30 t/m 32).  Van de Daffodil werden tussen 1961 en 1967 133.000 exemplaren verkocht. Hij werd opgevolgd door de DAF 33 en nog weer later door de DAF 44, 55 en 66, maar dat waren al heel andere auto’s. Die 66 kreeg na de overname van DAF door Volvo nog een brede stoere bumper en een Volvogril, maar de laatste dagen van dit autootje (én van DAF-personenwagens) waren toen al geteld.
 
De DAF 33 had je overigens ook nog in een bestelversie én in een cabrioletversie. Lachen was dat.