We speelden er natuurlijk wel cowboy-tje en indiaantje. Of politie en boef. En de ene klas probeerde de andere wel eens achter slot en grendel te krijgen in een afsluitbaar gedeelte van het fietsenhok. Ik weet niet meer hoe we dat noemden. ‘Krijgertje-met-vermaak’ of zoiets.
 
Maar in de oorlog waren hier échte krijgers ingekwartierd. Zónder vermaak.  De Duitsche Wehrmacht hield er kantoor of liet er haar troepen slapen of eten of nog erger. Een wachtpost en geweren. Marcherende Stiefel op wat later mijn speelplaats zou worden.
 
Dat was niet eens zo veel later: in september 1958 ging ik hier voor het eerst naar school, een magere 13 jaar nadat de Duitscher was opgezouten. De Rooms-katholieke Jongensschool St. Jeroen aan de Zeestraat te Noordwijk-Binnen.
 
Nu is de  Duitser weg. Evenals de speelplaats. En ook de hele school.