Het is het terras van Huis ter Duin. Op een winderige dag in 1905. Straffe wind uit zee. De badgasten zijn verdwenen. Of ze zitten beschut achter de ramen in hun canapés thee te drinken en koek te eten. Een sigaar te roken. Een briefkaart naar huis te schrijven.
 
Eigenlijk zijn dat soort momenten aan zee vaak het mooist. Dat je denkt dat het morgen weer beter is, dat je dan weer van alles moet: de picknickmand inpakken, in de zon liggen, een bad nemen in het zilte water. Nu is het weer te slecht en heb je een smoes om helemaal niets te doen.
 
Lekker te chillen, ook al heette dat toen anders.